Mieczysław Niedziński
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1917 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 maja 1948 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1948 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa |
Mieczysław Niedziński, ps. „Men”, „Ren”, „Niemen”, „Morski” (ur. 1917 w Druskienikach, zm. 8 maja 1948) – obrońca z września 1939, uczestnik obrony Lwowa, żołnierz Armii Krajowej, dowódca partyzantki w stopniu podporucznika w Inspektoracie Grodzieńskim i Nowogródzkim, uczestnik operacji Ostra Brama, po której uniknął rozbrojenia przez Sowietów.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu II wojny światowej zaangażował się w działalność podziemną na terenie Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Dzii jego staraniom powstała organizacja zbrojna Obwód nr 10, której został dowódcą[1].
Zginął 8 maja 1948 w okolicy Grodna (w miejscowości Kulbaki w tamtym czasie 5 km od Grodna w kierunku północno-wschodnim, a dziś na przedmieściu miasta) wraz z kilkunastoma swoimi żołnierzami, w wyniku donosu, otoczony przez sowietów[2]. W październiku 2014 r. w miejscu jego śmierci miejscowi Polacy odsłonili tablicę i krzyż poświęcone pamięci ppor. Mieczysława Niedzińskiego[3].
Wraz ze śmiercią ppor. Mieczysława Niedzińskiego symbolicznie zamknął się okres zorganizowanego oporu społeczności polskiej Grodzieńszczyzny wobec władzy sowieckiej, choć jeszcze przez co najmniej dwa lata Polacy kontynuowali walkę w tym regionie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Poleszak 2020 ↓, s. 26.
- ↑ Jeden z 3 ocalałych wówczas partyzantów w swoim wierszu tak opisał wydarzenia tamtego dnia: W ciepły piękny dzień majowy niebo było całkiem jasne, gdy pod Grodnem koło Kulbak otoczyli naszych krasne. Wszędzie pola, lasu nie ma, a żołnierzy ruskich wiele, wszystkim chłopcom serca drżały w naszym małym tym oddziele. Naszych garstka, ruskich mrowie, nacierają z każdej strony, gdzie nie spojrzysz, wszędzie pola, wszędzie pola i zagony. [...] I jak kosą ścięte zboże, na zagonach chłopcy padli, kulki z wroga broni strasznej, młode życie ichnie skradli. Zginął tam Niemen, Fala, zginął Śmiały i Morowy, zginął Społem i Kalina, i kilku innych dało głowy. Zginął Czortek i Żelazo, zginął także i Wesoły, bo sowieckie kule tamaj, tak latały niby pszczoły. Jeszcze żywcem trzech tam wzięto, trzech uciekło stamtąd zdrowo, wszystkich było tam piętnastu, gdy nacierał wróg bojowo Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej, XII 2004 r.
- ↑ Pomnik ku czci obrońcy Grodzieńszczyzny [+FOTO] » Kresy [online], www.kresy.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sławomir Poleszak (red.), Atlas polskiego podziemia niepodległościowego = The atlas of the independence underground in Poland : 1944-1956, Warszawa Lublin: Instytut Pamięci Narodowej, 2020, ISBN 978-83-8229-085-1, OCLC 1257887849.