Miednica długa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Miednica długa – nieprawidłowość w budowie miednicy, którą rozpoznaje się za pomocą badania wewnętrznego i cefalopelwimetrii rtg.

Odmiany miednicy długiej[edytuj | edytuj kod]

1.Miednica z podwójnym promontorium (miednica z przejściowym V kręgiem lędźwiowym):

  • częściowa sakralizacja V kręgu lędźwiowego, który znajduje się w pozycji pośredniej między kierunkiem wyznaczonym przez kręgosłup w części lędźwiowej, a pierwszy kręg kości krzyżowej,
  • dwa punkty odpowiadające wzgórkowi kości krzyżowej: I- górny brzeg V kręgu lędźwiowego i II- górny brzeg I kręgu krzyżowego (promontorium).

Skutki: przedłużenie kanału rodnego, podwójne promontorium, płaszczyzna wchodu ustawiona bardziej stromo[1].

2. Miednica z sakralizacją V kręgu lędźwiowego:

  • V kręg krzyżowy jako przedłużenie kości krzyżowej i zastąpienie I kręgu krzyżowego,
  • przedłużenie kostnego kanału rodnego z zachowaniem wklęsłości kości krzyżowej,
  • wysokie usadowienie promontorium,
  • strome ustawienie płaszczyzny wchodu.

3. Miednica długa właściwa:

  • V kręg krzyżowy jako przedłużenie kości krzyżowej i zastąpienie I kręgu krzyżowego,
  • kość krzyżowa prosta,
  • kostny kanał rodny długi i prosty z powodu braku odpowiedniego zagłębienia kości krzyżowej,
  • najwęższy punkt miednicy w wymiarze strzałkowym na granicy II i III kręgu krzyżowego,
  • wysokie usadowienie promontorium,
  • najwęższy punkt kanału rodnego w wymiarze prostym to wymiar prosty łączący tylną środkową część spojenia łonowego ze środkiem kości krzyżowej[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michał Troszyński, Ćwiczenia położnicze., Warszawa: PZWL, 1996, s.32, ISBN 83-200-2014-X.
  2. Michał Troszyński, Ćwiczenia położnicze., Warszawa: PZWL, 1996, s.33, ISBN 83-200-2014-X.