Mikołaj (Murawjow-Uralski)
| Władimir Murawjow-Uralski | |
| Biskup rybiński | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 lipca 1882 |
| Data i miejsce śmierci |
30 marca 1961 |
| Miejsce pochówku | |
| Biskup rybiński | |
| Okres sprawowania |
1933–1934 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
1912 |
| Diakonat |
1912 |
| Prezbiterat |
1912 |
| Chirotonia biskupia |
29 marca 1931 |
| Data konsekracji |
29 marca 1931 |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Konstantyn (Diakow), Aleksy (Simanski), Sofroniusz (Ariefjew), Guriasz (Stiepanow) |
Mikołaj, imię świeckie Władimir Michajłowicz Murawjow-Uralski (ur. 9 lipca?/21 lipca 1882 w Jekaterynburgu, zm. 30 marca 1961 w Ugliczu) – rosyjski lekarz i biskup prawosławny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia medyczne w Wojskowej Akademii Medycznej w 1910. Równocześnie jako wolny słuchacz uczęszczał do Petersburskiej Akademii Duchownej, kończąc pełny kurs w 1912. W tym samym roku złożył wieczyste śluby mnisze, następnie został wyświęcony na kapłana i podniesiony do godności archimandryty. Żył w petersburskiej Ławrze św. Aleksandra Newskiego[1].
Po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany jako lekarz i kapelan wojskowy na froncie południowo-zachodnim. Następnie żył w Piotrogrodzie i pracował jako lekarz i kierownik szpitala wojskowego Armii Czerwonej. 3 lutego 1924 został aresztowany, a następnie w zbiorowym procesie członków prawosławnych bractw religijnych skazany na trzy lata łagru[1].
Do 1927 przebywał w łagrze w dawnym Monasterze Sołowieckim, gdzie spełniał obowiązki lekarza w jednym z obozowych szpitali. Po zwolnieniu otrzymał zakaz zamieszkania w sześciu centralnych guberniach kraju oraz w guberniach granicznych. Miał on obowiązywać przez trzy lata, następnie został skrócony. Osiadł w Leningradzie, gdzie był proboszczem parafii przy dawnej cerkwi filialnej Ławry Pieczerskiej. Następnie mieszkał w Gatczynie i w Kalininie[1].
29 marca 1931 został wyświęcony na biskupa kimrskiego, wikariusza eparchii kalinińskiej i kaszyńskiej. Swoje obowiązki wykonywał do września, gdy został aresztowany. Opuścił więzienie jeszcze w tym samym roku, jednak nie podjął już pracy duszpasterskiej w eparchii twerskiej. W 1932 został biskupem rybińskim, wikariuszem eparchii jarosławskiej i rostowskiej. W maju 1933 został przeniesiony do eparchii włodzimierskiej i suzdalskiej, także jako biskup pomocniczy, z tytułem biskupa muromskiego. Faktycznie jednak nie podjął nowych obowiązków i nominacja ta została po miesiącu wycofana. Hierarcha pozostawał wikariuszem eparchii jarosławskiej do kolejnego aresztowania, które nastąpiło w marcu 1934 lub w końcu tego roku[1].
Skazany na dziesięć lat łagrów, przebywał w obozach do 1948, po czym został skazany powtórnie i odzyskał wolność dopiero w 1956. Zamieszkał w Ugliczu i nie podjął więcej pracy duszpasterskiej. Pracował w miejscowym szpitalu jako lekarz - otolaryngolog. Zmarł w 1961 i został pochowany w Ugliczu, w sąsiedztwie cerkwi św. Dymitra Carewicza[1].