Milesina blechni
.jpg) Liść podrzenia żebrowca porażony przez Milesina blechni | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Milesina blechni |
| Nazwa systematyczna | |
| Milesina blechni (Syd. & P. Syd.) Arthur ex Faull Annls. mycol. 8(5): 491 (1910) | |
Milesina blechni (Syd. & P. Syd.) Arthur ex Faull – gatunek grzybów z typu rdzowców (Pucciniales)[1]. Grzyb mikroskopijny, pasożyt obligatoryjny jodły i podrzenia żebrowca. Wywołuje u nich chorobę zwaną rdzą[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Milesina, Pucciniastraceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1903 r. Hans Sydow nadając mu nazwę Melampsorella blechni. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu Arthur i Faull w 1910 r.[1]
- Melampsorella blechni Syd. & P. Syd. 1903
- Milesia blechni (Syd. & P. Syd.) Arthur 1922[3].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Jest to pasożyt dwudomowy, którego żywicielami jest kilka gatunków jodeł (jodła pospolita, wonna i grecka) oraz paproć podrzeń żebrowiec (Blechnum spicant)[4]. Jest to rdza pełnocyklowa, wytwarzająca wszystkie 5 typowych dla rdzowców zarodników. Na jodłach wytwarzane są zarodniki typu ecjospora i spermogonium, na żywych liściach podrzenia żebrowca urediniospory, na obumarłych teliospory, z których na wiosnę rozwijają się bazydiospory. Te ostatnie dokonują infekcji pierwotnej na igłach jodeł[5]. Jodłom patogen nie wyrządza większej szkody[2].
Uredinia w postaci żółtych ziarenek na obydwu stronach liści podrzenia żebrowca. Urediniospory powstają w nich począwszy od sierpnia. Mają jajowaty kształt i otoczone są ścinką. Podczas deszczowej pogody uwalniają się z nich białe masy zarodników. Uredinispory są krótkie, odlegle brodawkowane, na krótkich i grubych trzoneczkach. Teliospory powstają na dolnej stronie obumarłych liści, pojedynczo w komórkach naskórka liścia. Teliospory o nieregularnym kształcie, cienkościenne, zbudowane z 1–70 komórek[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2018-02-13] (ang.).
- ↑ a b Karol Manka, Fitopatologia leśna, Warszawa: PWRiL, 2005, ISBN 83-09-01793-6.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2018-02-13] (ang.).
- ↑ a b Plant Parasites of Europe [online] [dostęp 2018-02-13] (ang.).
- ↑ Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7.