Miodaczek białolicy

Miodaczek białolicy
	Phylidonyris niger
	(Bechstein, 1811)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	miodojady
Rodzaj	Phylidonyris
Gatunek	miodaczek białolicy
Synonimy
	Certhia nigra Bechstein, 1811; Phylidonyris nigra (Bechstein, 1811);
	Certhia nigra Bechstein, 1811; Phylidonyris nigra (Bechstein, 1811);
Podgatunki
	P. n. niger (Bechstein, 1811); P. n. gouldii (Schlegel, 1872);
	P. n. niger (Bechstein, 1811); P. n. gouldii (Schlegel, 1872);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Miodaczek białolicy^[4] (Phylidonyris niger) – gatunek małego ptaka z rodziny miodojadów (Meliphagidae), endemit Australii. Pospolity, nie jest zagrożony.

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Gatunek sklasyfikowany został przez niemieckiego ornitologa Johanna Bechsteina w roku 1811^[2]^[5].

Wyróżniono dwa podgatunki P. niger^[2]^[6]:

P. niger niger (Bechstein, 1811) – miodaczek białolicy^[4] – wschodnia Australia
P. niger gouldii (Schlegel, 1872) – miodaczek wąsaty^[4] – południowo-zachodnia Australia

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Upierzenie miodaczka białolicego w większości jest czarno-białe. Ogon ptaka jest długi, żółty. Żółta jest także część lotek skrzydeł. Posiada charakterystyczne duże, białe łatki na szyi i policzkach. Oczy koloru ciemnobrązowego. Dziób jest dość długi, cienki i zakrzywiony w dół. Osobniki młodociane są brązowawe i jaśniejsze z miękkim i puszystym upierzeniem.

Długość ciała: 16–19 cm, średnio 18 cm
Średnia masa ciała: 19,5 g

Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Środowisko

Najczęściej spotykany na wilgotnym, gorącym terytorium. Także w lasach lub na terenach lesistych z wrzosowiskami. Spotykany zarówno w strefie klimatu umiarkowanego jak i subtropikalnego. Nie obawia się ludzi i łatwo się adaptuje do terenów zamieszkanych przez ludzi, co sprawia, że czasem staje się łupem kotów domowych.

Zachowanie

Jest bardzo towarzyski, aktywny i głośny. Lot ma szybki i chaotyczny.

Pożywienie

Miodojady białolice żerują głównie wśród kwiatów, listowia, na korze drzew lub w powietrzu, zjadają głównie nektar, ale także owady. Często żerują w małych grupach, niekiedy obok grup miodaczków białouchych^[7].

Rozmnażanie

Miodaczek białolicy łączy się w stałe pary na sezon rozrodczy. Samce zajmują się głównie obroną terytorium, które może być to samo nawet przez kilka lat. Atakują agresywnie inne ptaki tego samego gatunku i innych w okresie rozrodczym, z wyjątkiem partnerek, krewnych i stałych sąsiadów. Pokrewny gatunek miodaczek białouchy nie stanowi dla niego konkurencji, gdyż ptaki te zajmują różne siedliska, a także mają inny okres rozrodczy. Samiczki budują miseczkowate gniazda z gałązek, kory i innych roślinnych materiałów, a wyścielają je kawałkami kwiatów. Gniazdo jest położone nisko, na rozwidleniu krzewów lub drzew, często w pobliżu ziemi, zamaskowane liśćmi lub trawami. Samica składa 1–3 jajek (zwykle 2) i wysiaduje je przez 15 dni. Młode, spędzające około 15 dni w gnieździe, karmione są przez oboje rodziców.

Status[edytuj | edytuj kod]

IUCN uznaje miodaczka białolicego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Phylidonyris niger, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c White-cheeked Honeyeater (Phylidonyris niger). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2012-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-09)]. (ang.).
↑ ^a ^b Phylidonyris niger, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b ^c Nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Meliphagidae Vigors, 1825 - miodojady - Honeyeaters (wersja: 2021-01-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-29].
↑ J.M. Bechstein: Johann Lathams allgemeine Uebersicht der Vögel. T. 4(1). 1811, s. 196, ryc. 37. (niem.).
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Honeyeaters. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-01-29]. (ang.).
↑ White-cheeked Honeyeater. BirdLife Australia. [dostęp 2021-01-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Phylidonyris niger, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[ibc-2] White-cheeked Honeyeater (Phylidonyris niger). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2012-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-09)]. (ang.).

[iucn-3] Phylidonyris niger, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] Nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Meliphagidae Vigors, 1825 - miodojady - Honeyeaters (wersja: 2021-01-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-29].

[oryg-5] J.M. Bechstein: Johann Lathams allgemeine Uebersicht der Vögel. T. 4(1). 1811, s. 196, ryc. 37. (niem.).

[ioc-6] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Honeyeaters. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-01-29]. (ang.).

[ba-7] White-cheeked Honeyeater. BirdLife Australia. [dostęp 2021-01-29]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]