Mleczaj wierzby żyłkowanej
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
mleczaj wierzby żyłkowanej |
| Nazwa systematyczna | |
| Lactarius salicis-reticulatae Kühner Bull. trimest. Soc. mycol. Fr. 91: 389 (1975) | |
| Zasięg | |
| |
Mleczaj wierzby żyłkowanej (Lactarius salicis-reticulatae Kühner) – gatunek grzybów z rodziny gołąbkowatych (Russulaceae).
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lactarius, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1975 r. Robert Kühner i nadana przez niego nazwa jest ważna. Synonim Lactarius aspideoides Kühne[2]. Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Średnica 2–5 cm, za młodu łukowaty, potem staje się spłaszczony, z podwiniętym brzegiem,. Czasami posiada garb, brzeg prosty lub nieco pofalowany. Powierzchnia gładka i lepka, barwy jasnokremowej lub skórzastożółtej, czasami siarkowożółta[4].
Dość gęste, szeroko przyrośnięte i niezbiegające po trzonie. Mają kolor jasnokremowy do skórzastego, albo różowoskórzasty. Mleczko jest białe, po chwili zmieniające kolor na różowofioletowy[4].
Wysokość 2–3 cm, grubość 0,5–1 cm. Jest walcowaty i rozszerzony powyżej podstawy, początkowo pełny, później pusty. Kolor jasnokremowy, przy podstawie żółty. Jest nieco lepki[4].
Biały, cienki i kruchy. Po uszkodzeniu zmienia barwę na jasnoróżowo-fioletową. Zapach muszkatołowy, smak niewyraźny (nie jest gorzki)[4].
- Gatunki podobne
Ze względu na charakterystyczne siedlisko jest możliwość pomylenia tego gatunku tylko z mleczajem wierzby zielnej (Lactarius salicis-herbaceae), jednak rośnie on w sąsiedztwie wierzby zielnej i nigdy na wapieniach, lecz na podłożu kwaśnym. Morfologicznie podobny jest jeszcze mleczaj żółtawy (Lactarius aspideus), również rosnący w górach pod wierzbami, ale niżej, w dolinach potoków, w miejscach wilgotnych i zacienionych[4].
Występowanie i siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Występuje wyłącznie w wysokich górach, w piętrze kosodrzewiny i piętrze halnym, w sąsiedztwie wierzby żyłkowanej i dębika ośmiopłatkowego[4]. W Polsce występuje wyłącznie w Tatrzańskim Parku Narodowym[3].
Naziemny grzyb mykoryzowy żyjący w symbiozie z gatunkami karłowatych wierzb górskich, szczególnie z wierzbą żyłkowaną[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Index Fungorum [online] [dostęp 2013-03-05] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2013-04-15] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 382, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, s. 374, ISBN 978-83-245-9550-1.