Przejdź do zawartości

Mnichowa Studnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mnichowa Studnia
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Tatry Zachodnie
Dolina Małej Łąki

Właściciel

Skarb Państwa
(Tatrzański Park Narodowy)

Długość

45 m

Głębokość

13,10 m

Deniwelacja

18 m

Wysokość otworów

1640 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

120 m

Ekspozycja otworów

ku górze

Data odkrycia

13 września 1959 roku

Odkrywca

W. Habil, M. Kruczek, D. Strelau i S. Wójcik

Kod

(nr inwentarzowy PIG) T.E-13.10

Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Mnichowa Studnia”
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, w centrum znajduje się punkt z opisem „Mnichowa Studnia”
Ziemia49°14′35″N 19°55′43″E/49,242972 19,928611

Mnichowa Studniajaskinia w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w Niżniej Świstówce w zboczu Zadnich Mnichów (Koprowych Mniszków), powyżej Jaskini Lodowej Małołąckiej, na wysokości 1640 metrów n.p.m.[1][2] Długość jaskini wynosi 45 metrów, a deniwelacja 18 metrów[3].

Mnichowe Turnie

Opis jaskini

[edytuj | edytuj kod]

Główną częścią jaskini jest duża sala, w której stropie znajduje się otwór wejściowy z powierzchni. Aby dostać się na płat śnieżno-lodowy którym pokryte jest jej dno trzeba zjechać z otworu 6,5 metrów. Stąd:

  • przez szczelinę między ścianą a płatem lodowym można zejść jeszcze około 7 metrów w kierunku dna.
  • we wschodniej części sali znajdują się dwa kominy kończące się ślepo.
  • w północnej ścianie, nad 3-metrowym progiem, znajduje się okno przez które można się dostać do małej salki. Od niej, za 6-metrowym progiem, odchodzi korytarzyk zakończony ciasną szczeliną prowadzącą do powierzchni[3].

Przyroda

[edytuj | edytuj kod]

W sali przez cały rok leży płat śnieżno-lodowy. Rosną w niej mchy, glony i porosty.

Jaskinię zamieszkują nietoperze[3].

Historia odkryć

[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia została odkryta 13 września 1959 roku przez W. Habila, M. Kruczka, D. Strelau i S. Wójcika z Zakopanego.

W 1961 roku W. Habil opublikował jej opis oraz szkicowy przekrój i plan pod nazwą Mnichowa Studnia[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
  2. Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27].
  3. a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-01-31].