Mojżesz Wolfson

Mojżesz Wolfson (Mowsza Wolfsohn) (ur. 28 sierpnia 1883, zm. 1944?) – polski lekarz internista pochodzenia żydowskiego, łódzki działacz społeczny i oświatowy.

Życiorys

Syn Josela i Ejdli Młodyk. Po uzyskaniu dyplomu lekarskiego w 1911 r. praktykował w Łodzi, początkowo jako lekarz pogotowia ratunkowego (powstałego w Łodzi w 1898 r. jako trzecie w Polsce a czwarte w Europie). Przez pewien czas był lekarzem szkolnym gimnazjum hebrajskiego „Jabne” przy ul. Cegielnianej (obecnie ul. Stefana Jaracza) 75. Był lekarzem miejskim i ordynatorem w Miejskim Szpitalu Powszechnym na Radogoszczu oraz lekarzem domowym Ubezpieczalni Społecznej. Był też kierownikiem ambulatorium Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Niesienia Pomocy Chorym „Linas Hacholim”. Od 15 czerwca 1929 r. wchodził w skład zarządu Stowarzyszenia Humanitarnego „B’nai B’rith” w Łodzi. W latach 30. XX w. był przewodniczącym żydowskiego Towarzystwa Ochrony Zdrowia (TOZ). Był aktywnym działaczem stowarzyszeń syjonistycznych. Był członkiem zarządu Towarzystwa Żydowskich Szkół Średnich. W 1937 r. mieszkał przy ul. G. Narutowicza 2.

Został przymusowo przesiedlony do getta, które hitlerowcy podczas II wojny światowej po kilku miesiącach od napaści na Polskę i zajęcia Łodzi zorganizowali w najbiedniejszej dzielnicy miasta – Bałuty dla 240 000 Żydów z Łodzi i wielu innych miast Polski i Europy w początku 1940 r. i szczelnie odizolowali od miasta 30 kwietnia 1940 r. Było ogromnym obozem przymusowej pracy ale i eksterminacji. W getcie mieszkał przy ul. Drewnowskiej 12. Był kierownikiem tzw. Sanitariatu, powołanego w ramach Wydziału Zdrowia do walki z chorobami zakaźnymi i epidemiami. Był też inicjatorem osobnego transportu (konną platformą oznaczoną symbolem czerwonego krzyża) do przewozu zakaźnie chorych i osobnego dla ozdrowieńców. Wywieziony podczas likwidacji łódzkiego getta w sierpniu 1944 r. do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau zginął tam prawdopodobnie w końcu 1944 r. Nieznane jest miejsce pochówku, najprawdopodobniej ciało spalono w krematorium.

W małżeństwie z Gołdą Frajdą z Kowenskich (ur. 1882) miał córkę Rebekę (ur. 19 czerwca 1908 r.).

Bibliografia

• AndrzejA. Kempa AndrzejA., MarekM. Szukalak MarekM., Żydzi dawnej Łodzi. Słownik biograficzny Żydów łódzkich i z Łodzią związanych. Tom IV Od A do Z, Łódź: Oficyna Bibliofilów, 2004, s. 161-162, ISBN 83-87522-67-8, OCLC 749658443 .
• Fijałek J., Indulski J., Opieka zdrowotna w Łodzi do roku 1945. Studium organizacyjno-historyczne, Łódź 1990, s. 485, 486;
• Gliński J. B., Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej, Wrocław 1997, s. 466;
• Poznański J., Dziennik z łódzkiego getta, Warszawa 2002, s. 140;
• Informator m. Łodzi z kalendarzem na rok 1919, Łódź [1919], s. 11,183;
• Informator m. Łodzi z kalendarzem na 1920 rok, Łódź [1920], s. 399,414,427, 505;
• Książka adresowa członków Związku Żydowskich Stowarzyszeń Humanitarnych „B'nei B'rith” w Rzeczypospolitej Polskiej, Kraków 1937, s. 135;
• Księga adresowa miasta Łodzi i województwa łódzkiego (...) Rocznik 1937-1939, Łódź [1937?] dz. II s. 466;
• Spis abonentów sieci telefonicznych państwowych i koncesjonowanych w Polsce 1932/33, Warszawa 1932, s. 391.