Tiepłochod nr 2
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia |
Crichton & Company, Petersburg |
Położenie stępki |
15 lipca 1912 |
Wodowanie |
grudzień 1913 |
MW Imperium Rosyjskiego | |
Nazwa |
Tiepłochod Nr 2 |
Wejście do służby |
wiosna 1914 |
Kaiserliche Marine | |
Wejście do służby |
22 lutego 1918 |
Wycofanie ze służby |
11 listopada 1918 |
Eesti merejõud | |
Nazwa |
Mootortraaler Nr 8 / Keri / Kalew |
Wejście do służby |
19 stycznia 1919 |
Marynarka Wojenna ZSRR | |
Nazwa |
KT-1502 |
Wejście do służby |
13 sierpnia 1940 |
Wycofanie ze służby |
28 sierpnia 1941 |
Los okrętu |
zatopiony |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
pełna: 40 ton |
Długość |
20,73 m |
Szerokość |
4,88 m |
Zanurzenie |
1,22 m |
Napęd | |
2 × 30 KM – 2 silniki benzynowe B.M.V. 2 śruby | |
Prędkość |
7,5 węzła |
Zasięg |
360 mil morskich przy 6 węzłach |
Uzbrojenie | |
karabin maszynowy możliwość zamontowania działa kalibru 57 mm lub 47 mm 10 zwykłych min lub 40 rybek | |
Załoga |
1 oficer, 9 marynarzy |
Tiepłochod nr 2 – stawiacz min typu Tiepłochod zbudowany dla Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego. W ostatnim roku I wojny światowej zdobyty przez Niemców, a po kapitulacji przekazany Estończykom. W Eesti merejõud służył jako Mootortraaler Nr 8, „Kalew” i „Keri”. Wraz z pozostałymi estońskimi jednostkami przejęty przez ZSRR w 1940 roku. Zatopiony przy porcie tallińskim w 1941 roku.
Budowa i opis techniczny
[edytuj | edytuj kod]Okręt był drugim stawiaczem min typu Tiepłochod (pierwszej serii). Zamówienie złożono w petersburskiej stoczni Crichton & Company. Stępka położona została 15 lipca 1912 roku, a wodowanie miało miejsce w grudniu 1913 roku. Wyposażanie zakończyła Stocznia Iżorska i wiosną 1914 roku Tiepłochod nr 2 (w skrócie T-2, pol. motorowiec nr 2) mógł wejść do służby w Marynarce Wojennej Imperium Rosyjskiego[1].
Jego całkowita długość wynosiła 20,73 metra, szerokość 4,88 metra, zaś zanurzenie 1,22 metra. Wyporność standardowa wynosiła 34, a maksymalna 40 ton[1].
Okręt napędzany był przez 2 silniki benzynowe, każdy o mocy 30 KM, miał 2 śruby. Okręt mógł rozwinąć maksymalnie 7,5 węzłów. Zapas 0,9 tony paliwa pozwalał jednostce na pokonanie 360 mil morskich przy 6 węzłach[1].
Jednostka uzbrojona była w karabin maszynowy. Miała też możliwość zamontowania działa kalibru 47 lub 57 mm. Jako stawiacz min, mogła zabrać 10 min morskich standardowej wielkości lub 40 rybek[1].
Służba
[edytuj | edytuj kod]Tiepłochod nr 2 po przewrocie październikowym przeszedł w ręce bolszewików. Utracili go oni 22 lutego 1918 roku, gdy z powodu zalodzenia Zatoki Fińskiej nie mógł być ewakuowany z Tallinna. Niemcy wykorzystywali go do służby pomocniczej. Zgodnie z warunkami rozejmu w Compiègne 11 listopada 1918 roku okręt został przekazany Estonii. Na listę Eesti merejõud oficjalnie wszedł 19 stycznia 1919 roku pod nazwą Mootortraaler Nr 8 (w skrócie M-8). Okręt jeszcze w czasie wojny o niepodległość Estonii przemianowano na „Kalew”[a][1].
Okręt brał udział w działaniach wojennych przeciwko bolszewikom – 17 stycznia 1919 roku, jeszcze przed wpisaniem na listę marynarki, uczestniczył w desancie pod Utrią[2]. „Kalew” wraz z „Olewem” wspierały ofensywę wojsk Korpusu Północnego na Piotrogród. Od 15 maja 1919 roku działały na rzece Ługa. Jednostki wzięły na pokład oddział desantowy złożony z załogantów niszczyciela „Wambola” i ruszyły w górę rzeki. We wsi Kuziomkino stoczyły potyczkę z siłami lądowymi Rosjan, którzy zostali odegnani ogniem z dział i karabinów maszynowych zamontowanych na okrętach[3].
Na przełomie czerwca i lipca 1919 roku okręt brał udział w walkach przeciw wycofującej się bałtyckiej Landeswehrze. Holowany przez „Wambolę”, wyruszył do Rygi 30 czerwca. Wraz z pozostałymi jednostkami znalazł się w ujściu Dźwiny o 13:45. „Kalew” i „Olev” szły w górę rzeki przed pozostałymi okrętami, trałując ją z min i oznaczając bezpieczny tor[4]. W dniach 13–15 października trałowiec, w zespole okrętów estońsko-brytyjskich, wspierał postępy Zachodniej Armii Ochotniczej działając w Zatoce Koporskiej[5].
Kolejna zmiana nazwy miała miejsce w roku 1936, kiedy okręt otrzymał imię „Keri”[1].
W wyniku okupacji Estonii przez Armię Czerwoną jednostka została włączona 13 sierpnia 1940 roku w skład Marynarki Wojennej ZSRR. Nazwę jednostki zmieniono 25 lipca 1941 roku, nowe oznaczenie brzmiało KT-1502. Jednostka została zatopiona 28 sierpnia 1941 roku w pobliżu tallińskiego portu[1].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W publikacjach występuje również nazwa według nowszej pisowni „Kalev”Baszkirow i in. 2002 ↓, s. 20
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Ehlers 2012 ↓, s. 53.
- ↑ Baszkirow i in. 2002 ↓, s. 20.
- ↑ Baszkirow i in. 2002 ↓, s. 22.
- ↑ Baszkirow i in. 2002 ↓, s. 23–24.
- ↑ Baszkirow i in. 2002 ↓, s. 26.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Eesti Meremuuseum: Traaler "Keri". [w:] Museums Public Portal [on-line]. – zdjęcie okrętu zrobione pomiędzy 1932–1935.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Hartmut Ehlers. Marynarka Wojenna i Paramilitarne Siły Morskie Estonii 1918-1940. „Okręty Wojenne”, s. 53, 2012. Tarnowskie Góry: Wydawnictwo „Okręty Wojenne”. ISSN 1231-014X. 1/2012 (111). (pol.).
- Leonid G. Baszkirow, Andres Waldre, Nikołaj W. Mitiuckow, John A. Rodriges. Niszczyciele Spartak i Awtroił cz. III. „Okręty Wojenne”, s. 18–26, 2002. Tarnowskie Góry: Wydawnictwo „Okręty Wojenne”. ISSN 1231-014X. Nr 53 (3/2002). (pol.).