Mops
|
||
 Mops o umaszczeniu beżowym z czarną maską |
||
| Inne nazwy | Pug, Carlin, Apple | |
| Kraj patronacki | Wielka Brytania[1] | |
| Kraj pochodzenia | Chiny[1][2] | |
| Wymiary | ||
| Wysokość | 30 - 36 cm | |
| Masa | 6,3 - 8,1 kg[1] | |
| Klasyfikacja | ||
| FCI | Grupa IX, Sekcja 11, nr wzorca 253 |
|
| AKC | Toy | |
| ANKC | Grupa 1 (Toys) | |
| CKC | Grupa 5 (Toys) | |
| KC(UK) | Toy | |
| NZKC | Toy | |
| UKC | Grupa 8 - Companion Dog | |
| Wzorce rasy | ||
| FCI • AKC • ANKC • CKC • KC(UK) • NZKC • UKC | ||
Mops – rasa psa należąca do grupy psów do towarzystwa[3], zaklasyfikowana do sekcji małych psów molosowatych. Typ dogowaty[4]. Nie podlega próbom pracy[5].
Spis treści
Rys historyczny[edytuj]
W historii mopsa można znaleźć różne hipotezy pochodzenia jego przodków. Najbardziej wiarygodna (według Veldhuisa) jest teoria, mówiąca o przybyciu mopsa z Chin szlakiem jedwabnym. Ta rasa, jak donoszą historycy i archeolodzy, mogła być tworzona nawet przez 1000 lat w obrębie Dworu Chińskiego. Odkrywane są szkielety mopsów w starożytnych grobowcach z niemalże każdej dynastii. Do wojen opiumowych (XIX wiek) mopsy, jak i inne chińskie rasy miniaturowe, mogli posiadać tylko przedstawiciele dworu cesarskich Chin. Za hodowlę poza murami pałacu groziła kara śmierci. Te psy pozostawały przez setki lat tajemnicą zarówno dla świata, jak i samych Chińczyków. Sytuację zmieniły dopiero liczne potyczki wojskowe (w tym wyżej wspomniana wojna) oraz kontakty handlowe brytyjsko-chińskie, dzięki którym Brytyjczycy weszli w posiadanie chińskich małych psów do towarzystwa. W tym okresie zaistniała moda na tego typu psy, które były w posiadaniu m.in. królowej angielskiej. XX wiek okazał się najtragiczniejszy dla mopsów. Podczas rewolucji kulturalnej w Chinach doszło z rozkazu Mao Zedonga do wybicia 90% populacji, przetrwały niemalże tylko te z miast kolonialnych (Hongkong). Od tamtej pory zaczęto w Chinach psy uważać za luksus burżuazji. Dopiero w latach 90. zniesiono zakaz posiadania ich na terenie miast, wprowadzając jako ogranicznik wysokie opłaty[potrzebny przypis].
Wygląd[edytuj]
Budowa[edytuj]
Mops posiada krępe, zwarte ciało. Wzorzec tej rasy opisuje kufę jako "krótką, tępą i kwadratową".
Szata i umaszczenie[edytuj]
Najczęściej spotykane umaszczenie to piaskowe z czarną maską, ale dopuszczalne jest także płowe, czarne i srebrzyste.
Zachowanie i charakter[edytuj]
Pies tej rasy jest kontaktowy i towarzyski, więc źle znosi długotrwałą samotność. Wykazuje dość znaczny stopień posłuszeństwa i szybko przystosowuje się do życia w rodzinie.
Użytkowość[edytuj]
Mops jest typowym psem do towarzystwa.
Zdrowie i pielęgnacja[edytuj]
Jest dobrze przystosowany do życia w małym mieszkaniu, nie wymaga całogodzinnych spacerów na świeżym powietrzu. Ze względu na zredukowaną kufę spotyka się u tej rasy problemy z oddychaniem oraz z gałkami ocznymi (za bardzo wystającymi z czaszki).
Ważne jest częste oczyszczanie fafli mopsa, by zapobiec dość częstemu problemowi występowania grzybicy w jego "zmarszczkach".
Dysplazja stawu biodrowego dotyka 68.7% mopsów według Orthopedic Foundation for Animals. Jest to druga ze 173 przebadanych ras, która najczęściej zapada na tę chorobę[6].
Popularność[edytuj]
W Polsce mops staje się coraz bardziej popularny ze względu na niewielkie wymagania dotyczące utrzymania i pielęgnacji.
Ciekawostki[edytuj]
W XVIII wieku jedno z towarzystw należących do loży masońskich założyło zakon na ziemiach niemieckich, którego symbolem stał się mops. Pies ten był postrzegany przez członków tego stowarzyszenia jako uosobienie zaufania i wierności. W 1745 roku oficjalnie powstał w Norymberdze Zakon Mopsów, do którego najczęściej należeli ewangeliccy szlachcice[7].
Obecnie w Chinach wartość mopsa sięga wartości rodzinnego samochodu[potrzebny przypis]. Tradycja zaczerpnięta z Dworu traktuje, że mopsy mogą być przekazywane jedynie jako prezent dla dobrej, lubianej, miłej osoby. Inaczej rzekomo nie posiadają duszy.
Przypisy
- ↑ a b c Fédération Cynologique Internationale - Pug (ang.). Fédération Cynologique Internationale, 2011-02-16. [dostęp 2016-01-20].
- ↑ American Kennel Club - Pug History (ang.). American Kennel Club. [dostęp 2016-01-20].
- ↑ Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 183.
- ↑ Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 181.
- ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 359.
- ↑ Hip Dysplasia Statistics - Orthopedic Foundation for Animals (ang.). Orthopedic Foundation for Animals. [dostęp 2016-02-06].
- ↑ Hans Räber, Encyklopedia Psów Rasowych, Tom I, s. 636.
Bibliografia[edytuj]
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva-Maria Krämer, Rasy psów, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
- Hans Räber, Encyklopedia psów rasowych tom I, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 1999
- David Alderton, Psy, Wiedza i Życie, Warszawa 2006
- Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
- Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
