Mostownica (kolej)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mostownica — belka drewniana będąca szczególnym przypadkiem podkładu, do której montuje się szyny toru w mostach bez podsypki[1].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Mostownice mają na celu przejmować obciążenia taboru kolejowego przekazywane za pośrednictwem szyn na konstrukcję stalowych mostów. Jednocześnie mają za zadanie zachowanie właściwej szerokości toru na obiekcie[2].

Zasady stosowania[edytuj | edytuj kod]

Przęsło mostu podczas wymiany mostownic

Mostownice należy stosować w rozstawie osiowym max 700 mm. Układa się je na dźwigarach za pośrednictwem podkładek centrujących[3]. Do dźwigarów przymocowuje się za pośrednictwem np. kątowników, których jedno ramię jest przymocowane do pasa górnego dźwigara a drugie ramię przyśrubowuje się do mostownicy[1].

Typy mostownic[edytuj | edytuj kod]

Na kolejowych obiektach inżynieryjnych dopuszczalne jest stosowanie trzech typów mostownic wg poniższej tabeli[3]:

Typ Przekrój poprzeczny szerokość

[mm]

wysokość

[mm]

długość

[mm]

max rozstaw osiowy dźwigarów, do których montowane są mostownice

[mm]

I 220 240 2500 1900
II 240 270 2700 2100
III 260 300 3000 2400

Materiał[edytuj | edytuj kod]

Mostownice są wykonywane z drewna, które obejmuje następujące gatunki drzew europejskich[2]:

Nazwa powszechnie stosowana Nazwa botaniczna
Dąb Quercus robur
Quercus petraea
Quercus pubescens
Sosna Pinus sylvestris

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Jan Cholewo, Mieczysław Sznurowski: Mosty kolejowe. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacyjne, 1958, s. 319-327.
  2. a b Warunki techniczne Wykonania i Odbioru podkładów, podrozjezdnic i mostownic drewnianych - wymagania i badania. Id-113. Warszawa: PKP Polskie Linie Kolejowe S.A., 2019, s. 6-7.
  3. a b Warunki techniczne dla kolejowych obiektów inżynieryjnych. Id-2 (D-2). Warszawa: PKP Polskie Linie Kolejowe S.A., 2005, s. 39.