Mount Friesland

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mount Friesland
Ilustracja
Terytorium

 Antarktyka

Położenie

Wyspa Livingstona

Pasmo

Tangra Mountains

Wysokość

1700 m n.p.m.

Wybitność

1700 m

Położenie na mapie Antarktyki
Mapa konturowa Antarktyki, u góry po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Mount Friesland”
Ziemia62°40′15″S 60°11′13″W/-62,670833 -60,186944
Mount Friesland (2016)

Mount Friesland – szczyt w Tangra Mountains na Wyspie Livingstona, najwyższy szczyt pasma, a zarazem najwyższy szczyt wyspy.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Znany XIX-wiecznym łowcom fok operującym na wyspie jako Peak of Frezeland, Fris Land Peak, Friezland Peack, Friezland Peak, Peak of Friezland, Mount Freesland, Friezland Pik, Freezlands Pik czy Friesland Peak[1]. Nazwa pochodziła od początkowej nazwy wyspy – Frieseland[1].

Na początku XX w. szczyt nazywany był również błędnie imieniem kapitana Charles’a H. Barnarda, kapitana statku „Charity”, który brał udział w ekspedycji na Szetlandy Południowe w latach 1820–1821[2]. Na cześć kapitana Bernarda James Weddell (1787–1834) nazwał w 1825 roku inny szczyt[3]Barnard’s Peak[2]. Po zmapowaniu obszaru w latach 1957–1959 przywrócono nazwę Mount Friesland, Barnard’s Peak został przemianowany na Needle Peak, a imieniem Barnarda nazwano Barnard Point[1].

Geografia[edytuj | edytuj kod]

Mount Friesland leży na północny wschód od False Bay w Tangra Mountainspasmie górskim biegnącym wzdłuż południowo-wschodniego wybrzeża wyspy, od Barnard Point do Renier Point[4]. Wznosi się na wysokość 1700 m n.p.m. i jest najwyższym szczytem Tangra Mountains, a zarazem najwyższym wzniesieniem wyspy[4][5][a]. Jego wybitność wynosi 1700 m[5].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Szczyt znany był XIX-wiecznym amerykańskim i brytyjskim łowcom fok operującym na wyspie[3].

Obszar został sfotografowany z powietrza przez uczestników Falkland Islands and Dependencies Aerial Survey Expedition (FIDASE) w latach 1956–1957 i następnie zbadany z lądu przez Falkland Islands Dependencies Survey (FIDS) w latach 1957–1959[1].

Szczyt po raz pierwszy został zdobyty w grudniu 1991 roku przez dwóch wspinaczy katalońskich z hiszpańskiej stacji badawczej Juan Carlos I – Francesca Sàbata i Jorge Enrique[6]. Kolejne wyprawy zdobyły szczyt w 2003 roku – australijsko-chilijska, oraz w 2004 i 2016 roku – bułgarska[4][7].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Publikacje przez 2003 rokiem mogą podawać inne wysokości – 1700 m n.p.m. zostało zmierzone przy pomocy GPS podczas wyprawy w 2003 roku celem ustalania wysokości szczytów w paśmie, zob. Gildea 2015 ↓, s. 193–195. SCAR Composite Gazetteer of Antarctica and United States Gazetteer podaje, że wysokość to 1790 m n.p.m. (zob. SCAR Composite Gazetteer of Antarctica and United States Gazetteer ↓), a SCAR Composite Gazetteer of Antarctica and Gazetteer of the British Antarctic Territory, że ok. 1650 m n.p.m. (zob. SCAR Composite Gazetteer of Antarctica and Gazetteer of the British Antarctic Territory ↓). W 2016 roku wyprawa Bojanowa i Petkowa dokonała pomiaru wysokości szczytu St. Boris Peak przy pomocy różnicowego GPS, który okazał się być wyższy od Mount Friesland o 6 metrów, zob. Боянов 2017 ↓.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]