Mrówkodławik skalny
| Formicivora grantsaui[1] | |
| Gonzaga, Carvalhaes & Buzzetti, 2007 | |
 Samiec | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
mrówkodławik skalny |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
| |
Mrówkodławik skalny[3] (Formicivora grantsaui) – gatunek małego ptaka z rodziny chronkowatych (Thamnophilidae). Występuje endemicznie we wschodniej Brazylii. Został naukowo opisany w 2007 roku. Zagrożony wyginięciem.
- Morfologia
- Długość ciała 12–13 cm; masa ciała 8,5–11,5 g[4]. Samiec ma czarną twarz i spód ciała, a czarne upierzenie obwiedzione jest białym pasem rozciągającym się aż po boki brzucha. Wierzch, boki ciała i skrzydła brązowe. Sterówki czarne i szare z białymi końcówkami. Pokrywy wierzchu skrzydeł czarne z paskami skrzydłowymi tworzonymi przez białe plamki. Dziób czarny, nogi ciemnoszare ze śliwkowym odcieniem, podeszwy stóp żółte. Tęczówki ciemnobrązowe. Samica twarz i spód ciała ma białawe z czarnymi prążkami, ma też jaśniejszy wierzch ciała[4].
- Zasięg występowania
- Dotychczas spotkano go jedynie na wyżynie Serra do Sincorá, będącej częścią gór Espinhaço w brazylijskim stanie Bahia.
- Ekologia
- Gatunek ten zamieszkuje obszary z roślinnością krzewiastą (tzw. campos rupestres) wokół wychodni skalnych, na zboczach dolin strumieni lub wysokich płaskowyżów oraz na odsłoniętych grzbietach na wysokości 850–1100 m n.p.m. Podobnie jak spokrewnione gatunki, prawie na pewno żywi się głównie bezkręgowcami[5].
- Status
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) po raz pierwszy sklasyfikowała mrówkodławika skalnego w 2011 roku, uznając go za gatunek bliski zagrożenia (NT – near threatened), w 2016 roku zmieniła jego status na „zagrożony” (EN – endangered). Gatunek znany jest tylko z czterech lokalizacji. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako lokalnie pospolity. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[2][5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Formicivora grantsaui, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Formicivora grantsaui, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Formicivorini Bonaparte, 1854 (wersja: 2020-11-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-12].
- ↑ a b Fjeldså, J. & C. J. Sharpe: Sincora Antwren (Formicivora grantsaui), version 1.0. [w:] Birds of the World (J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D. A. Christie & E. de Juana, Editors) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2021-10-16]. (ang.).
- ↑ a b Species factsheet: Formicivora grantsaui. BirdLife International, 2020. [dostęp 2020-12-12]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Luiz Pedreira Gonzaga, André M. P. Carvalhaes, Dante R. C. Buzzetti. A new species of Formicivora antwren from the Chapada Diamantina, eastern Brazil (Aves: Passeriformes: Thamnophilidae). „Zootaxa”. 1473, s. 25–44, 2007. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i materiały audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).