Multidendrolaelaps putte
| Multidendrolaelaps putte | |
| Huhta et Karg, 2010 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| (bez rangi) | Dermanyssiae |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Multidendrolaelaps putte |
Multidendrolaelaps putte – gatunek roztocza z kohorty żukowców i rodziny Digamasellidae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2010 roku przez Veikko Huhtę i Wolfganga Karga z Uniwersytetu w Jyväskylä na łamach „Soil Organisms”. Jako lokalizację typową wskazano Evo w gminie Lammi w Finlandii. Epitet gatunkowy oznacza pochodzi od nazwy programu badawczego, który umożliwił zdobycie materiału typowego[1].
Takson ten należy do grupy gatunków euepistomus wraz z M. euepistomus, M. multidentatus i M. subcorticalis[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Samice osiągają od 500 do 560 µm długości i od 270 do 290 µm szerokości, samce zaś około 480 µm długości i 300 µm szerokości. Szczękoczułki samicy mają cztery duże i pięć małych zębów na palcu nieruchomym oraz silniejsze zęby nasadowe i szereg ośmiu mniejszych zębów na palcu ruchomym. Szczękoczułki samca mają jednozębny palec nieruchomy, bezzębny palec ruchomy oraz embolus o prostej części nasadowej i zakrzywionej ku górze części wierzchołkowej. Tektum dzieli się na trzy gałęzie, z których środkowa jest krótsza i podzielona na szczycie. Na podonotum za wyobrażoną linią łączącą szczecinki czwartej pary rzędów zewnętrznych leżą scleronoduli. Opistonotum ma szczecinki piątej pary rzędów zewnętrznych i piątej pary rzędów bocznych silne i długie, osiągające odpowiednio 160 i 140 µm długości. Na przednim brzegu opistonotum u niektórych samic widoczna jest zatarta, U-kształtna struktura, za wysokością drugiej pary szczecinek rzędów wewnętrznych lekkie punktowanie, a w okolicy tychże szczecinek i szczecinek trzeciej pary rzędów zewnętrznych słabo widoczny wzór strukturalny. Samce mają na opistonotum siateczkowaty wzór w okolicach szczecinek czwartej pary rzędów zewnętrznych i wewnętrznych, a dalej lekkie punktowanie. Sternum na spodzie podosomy ma pośrodkowe wcięcie podłużne oraz poprzeczną linię za szczecinkami sternalnymi pierwszej pary. Tarczki brzuszna i analna zlane są w tarczkę wentro-analną, na przedzie z poprzecznym wzorem strukturalnym, w tyle zaś z dołkowaniem. Na tarczce tej umieszczone są szczecinki wentralne pierwszej, drugiej, trzeciej i piątej pary szeregów wewnętrznych oraz drugiej pary szeregu zewnętrznego. Na tylnej i tylno-bocznych krawędziach tarczki wentro-analnej leży dobrze wydzielony płat. Przetchlinki są uwstecznione i ku tyłowi sięgają tylko do wysokości trzeciej pary szczecinek sternalnych. Odnóża samicy porośnięte są wyłącznie niezmodyfikowanymi szczecinkami, tylko szczecinka nasadowo-grzbietowa ud ostatniej pary jest pogrubiona. U samca zmodyfikowane szczecinki obecne są na odnóżach drugiej pary[1].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek palearktyczny, znany tylko z miejsca typowego w Finlandii. Odnaleziony w butwiejącym pniu topoli osiki[1].