Przejdź do zawartości

Museo Andes 1972

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Museo Andes 1972
Ilustracja
Państwo

 Urugwaj

Miejscowość

Montevideo

Adres

Rincón 619

Data założenia

2013

Dyrektor

Andrea Prada
Jörg Thomsen

Położenie na mapie Urugwaju
Mapa konturowa Urugwaju, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Museo Andes 1972”
Ziemia34°54′21,49″S 56°12′10,48″W/-34,905969 -56,202911
Strona internetowa

Museo Andes 1972 (ang. Andes Tragedy and Miracle (1972) Museum) – prywatne muzeum, zlokalizowane w Montevideo, w dzielnicy Ciudad Vieja przy ulicy Rincón. Jego tematyka związana jest z katastrofą lotu Fuerza Aérea Uruguaya 571 w Andach.

Muzeum jest własnością prywatną, z certyfikacją od Ministerstwa Edukacji i Kultury oraz Ministerstwa Turystyki i Sportu jako miejsce o szczególnych walorach kulturowych i turystycznych[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Prekursorką muzeum była okolicznościowa wystawa pt. „Uruguayos tenían que ser”, która została przygotowana w 40. rocznicę katastrofy w Andach przez Roberto Canessę, jednego z ocalałych oraz jego przyjaciela Jörga Thomsena[2]. Była ona prezentowana w czterech miejscach w okresie od sierpnia 2012 do maja 2013:

  • od 22 sierpnia do 22 września 2012 w Centro cultural BGMOCA w Montevideo,
  • od 4 do 13 stycznia 2013 w Conrad de Punta del Este w Punta del Este[3],
  • od 15 stycznia do 13 lutego 2013 w Complejo Solanas w Punta Ballena[4],
  • od 28 do 29 maja 2013 w Hall del LATU w Montevideo[5].

Po sukcesie wystawy, Jörg Thomsen podjął decyzję o założeniu muzeum poświęconego katastrofie. Na jego siedzibę wybrano kamienicę przy Calle Rincón 619 w dzielnicy Ciudad Vieja w historycznym centrum Montevideo[6].

Uroczyste otwarcie muzeum odbyło się 11 października 2013. Wzięli w nim udział m.in.: minister turystyki i sportu Liliam Kechichián, burmistrz Montevideo Ana Olivera, przedstawiciele sił powietrznych, ambasadorowie: Chile, Izraela, Niemiec i Szwajcarii, siedmiu ocalałych z katastrofy: Roberto Canessa, Alfredo Delgado, Roy Harley, José Luis Inciarte, Álvaro Mangino, Javier Methol i Gustavo Zerbino oraz członkowie rodzin niektórych ofiar[1].

13 maja 2014 w podziemiach muzeum otwarto przestrzeń kulturalną „El Arriero”, mieszczącą do 100–150 osób. Jej nazwa upamiętnia chilijskiego arriero Sergio Catalána, który spotkał wędrujących Fernando Parrado i Roberto Canessę, nakarmił ich, a następnie zawiadomił służby ratunkowe, przyczyniając się do uratowania ocalałych z katastrofy[7][8][9]. 15 sierpnia 2016 Catalán odsłonił swój pomnik w przestrzeni „El Arriero”[6].

Muzeum jest odpowiedzią na globalne zainteresowanie historią katastrofy lotu Fuerza Aérea Uruguaya 571, która pomogła wielu ludziom przezwyciężyć krytyczne sytuacje i znaleźć alternatywną drogę. Placówka promuje wartości takie jak: solidarność, praca zespołowa, nieustępliwość, czy zaufanie[10].

Wystawa stała

[edytuj | edytuj kod]

Wystawa stała prezentuje głównie artefakty związane bezpośrednio z katastrofą m.in.: dokumenty, ubrania i przedmioty codziennego użytku rozbitków, części uszkodzonego samolotu oraz fotografie. Nie ma ich wiele, ponieważ po powrocie do domu, ocaleni chcieli pozbyć się przedmiotów kojarzących im się z 72 dniami spędzonymi w górach, a większość szczątków samolotu została spalona. Na wystawie znajdują się także niektóre rekwizyty użyte w filmie Alive, dramat w Andach[11]. Do ważniejszych eksponatów należą: maszyna wodna – urządzenie stworzone przez Fito Straucha, służące do roztapiania śniegu do butelki przy pomocy promieni słonecznych[12]; radio, które rozbitkowie znaleźli w bagażach i dzięki któremu śledzili przebieg akcji ratunkowej; czapka pilota Julio Ferradasa noszona następnie przez Roberto Canessę; kurtka i pasek, które Roberto Canessa nosił podczas wędrówki przez góry oraz naszyjnik i zegarek Susany Parrado, zabrane przez jej brata Fernando przed pochowaniem jej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Se inauguró el Museo Andes 1972, en memoria de los 45 uruguayos accidentados en la cordillera. pasaportenews.com. [dostęp 2018-05-31]. (hiszp.).
  2. El milagro de los Andes, 40 años después. elobservador.com.uy. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-24)]. (hiszp.).
  3. Eventos: “Uruguayos tenían que ser” en el hotel Conrad (exhibición). puntaweb.com. [dostęp 2018-05-31]. (hiszp.).
  4. "Uruguayos tenían que ser", revista Qué hacemos hoy en Punta del Este. quehacemoshoy.com.uy. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-09)]. (hiszp.).
  5. Conferencia Internacional "Isotécnicadiez". agenda.universia.edu.uy. [dostęp 2018-05-31]. (hiszp.).
  6. a b Museum – Sitio web del Museo Andes 1972. mandes.uy. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-11)]. (hiszp.).
  7. Uruguay: Museo sobre la Tragedia de los Andes abre sala en homenaje al arriero chileno. lasegunda.com. [dostęp 2018-05-31]. (hiszp.).
  8. Sergio Catalán, el arriero de Los Andes: "Me recordarán como un héroe" / El chileno que encontró a los rugbistas uruguayos tras 72 días perdidos en la Cordillera tiene ya 86 años, pero recuerda su gesta como si fuera ayer. latercera.com. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-13)]. (hiszp.).
  9. A 43 años de la tragedia de los Andes, habló el arriero que encontró a los sobrevivientes. eldiario24.com. [dostęp 2018-05-31]. (hiszp.).
  10. VTV Noticias: Museo Andes. youtube.com. [dostęp 2018-05-31]. (hiszp.).
  11. Exhibición – Sitio web del Museo Andes 1972. mandes.uy. [dostęp 2018-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-02)]. (hiszp.).
  12. Fernando Parrado: Miracle in the Andes: 72 Days on the Mountain and My Long Trek Home. Nowy Jork: Broodway Books, 2006. ISBN 978-1-4000-9769-2.