Mustafa Badr ad-Din
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 kwietnia 1961 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 maja 2016 |
| Miejsce zamieszkania | |
| Narodowość | |
| Stanowisko |
szef operacji zbrojnych Hezbollahu |
| Pracodawca | |
| Wyznanie | |
| Rodzice |
Amin Badr ad-Din, Fatima Badr ad-Din |
| Krewni i powinowaci | |
Mustafa Amin Badr ad-Din lub Moustafa Badreddine (ps. „Mustafa Youssef Badreddine”, „Elias Fouad Saab”, „Sami Issa,” ur. 6 kwietnia 1961 w Bejrucie, zm. 12 maja 2016 w Damaszku[1]) – jeden z czołowych członków władz Hezbollahu.
Sylwetka
[edytuj | edytuj kod]Mustafa Badr ad-Din urodził się 6 kwietnia 1961 roku w Al-Ghobeiry (Bejrut). W młodości był członkiem elitarnej jednostki palestyńskiego Fatahu, Force 17. W latach 80. związał się z proirańskimi organizacjami libańskich szyitów. W 2008 zastąpił swojego szwagra, Imada Mughnijję na stanowisku szefa operacji zbrojnych Hezbollahu.
Działalność terrorystyczna
[edytuj | edytuj kod]Mustafa Badr ad-Din w związku ze swoją działalnością terrorystyczną przebywał w kuwejckim więzieniu, skąd uciekł w 1990 i z pomocą irańskiego wywiadu powrócił do Libanu. Jest ponadto podejrzewany o udział w ataku na koszary Korpusu Amerykańskiej Piechoty Morskiej w Bejrucie w 1983 roku. Zginęło wówczas 240 żołnierzy marines. W lipcu 2011 Trybunał Specjalny dla Libanu wydał nakaz aresztowania go wraz z Salimem Ajjaszem, Hassanem Aneissim i Assadem Sabrą, w związku z oskarżeniem o zorganizowanie zamachu na byłego premiera Libanu, Rafika al-Haririego[2][3].
Dowodził bojówkami Hezbollahu podczas bitwy o Al-Kusajr w maju 2013 roku[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Hezbollah commander Mustafa Badreddin ‘killed in Syria’ [online], www.aljazeera.com [dostęp 2016-05-13].
- ↑ www.yalibnan.com (ang.) [dostęp 2011-07-07].
- ↑ www.sawtbeirut.com. sawtbeirut.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-04)]. (ang.).
- ↑ Hezbollah fighters head to strategic Qusayr as fighting rages. english.alarabiya.net, 2013-05-20. [dostęp 2013-05-20].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalny list gończy (ang.) [dostęp 2011-08-18]