Nakwiatek wydmowy
| Anthicus bimaculatus | |||
| (Illiger, 1801) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
nakwiatek wydmowy | ||
| Synonimy | |||
| |||
Nakwiatek wydmowy[1] (Anthicus bimaculatus) – gatunek chrząszcza z rodziny nakwiatkowatych i podrodziny Anthicinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1801 roku przez Johanna K.W. Illigera jako Notoxus bimaculatus[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o ciele długości od 3 do 4 mm, raczej gęsto porośniętym przylegającym owłosieniem białego koloru. Ubarwiony jest w całości jasnożółto z V-kształtną, ciemną przepaską za środkiem długości pokryw, rzadko z brunatnym zapiersiem i odwłokiem. Duża, drobno i, z wyjątkiem skroni, stosunkowo gęsto punktowana głowa ma trójkątne wcięcie na tylnym brzegu. Tak szerokie jak głowa, wyraźnie z tyłu przewężone przedplecze ma gęsto punktowaną powierzchnię. Zarys pokryw jest owalny z dobrze uwidocznionymi barkami, pośrodku najszerszy. Odnóża przedniej pary odznaczają się zewnętrzną stroną wierzchołka goleni przedłużoną w wyrostek[3].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Jest to owad psammofilny[3][4], a przypuszczalnie także słonolubny[4]. Zasiedla pobrzeża wód słonych i słodkich o piaszczystym podłożu[3][4], a także piaskownie[5]. Owady dorosłe spotyka się od marca do września[3] w wierzchniej warstwie piasku, pod napływkami i morszczynami oraz wśród korzeni traw[4]. Przylatują do sztucznych źródeł światła[5].
Gatunek palearktyczny, rozsiedlony od północnej i zachodniej Europy po południowo-wschodnią część Syberii[4][3]. W Europie stwierdzony został w Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemczech, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Łotwie, Litwie, Polsce, Białorusi, Szwajcarii, Włoszech, na Węgrzech, Ukrainie, w Mołdawii, Rumunii i Rosji. Niepewne doniesienia pochodzą z Czech i Słowacji[2].
W Polsce jest owadem rzadkim, znanym głównie z Pobrzeża Bałtyku, a na nizinach tylko z nielicznych stanowisk[4][3][6]: w XXI wieku notowany był nad mazowieckim odcinkiem Wisły, Wartą[6] oraz w piaskowni na Górnym Śląsku[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Anthicus bimaculatus – Nakwiatek wydmowy. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2022-04-29].
- ↑ a b Anthicus bimaculatus Illiger, 1801. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-12-23].
- ↑ a b c d e f Daniel Kubisz, Przemysław Szwałko: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 80. Nakwiatkowate - Anthicidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1998, s. 16–23.
- ↑ a b c d e f B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 14. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 3.. Warszawa: 1987.
- ↑ a b c Grzywocz J., Szołtys H., Wanat M., Greń C., Ruta R., Królik R.. Chrząszcze (Coleoptera) Śląska Dolnego i Górnego – dotychczasowy stan poznania oraz nowe dane faunistyczne: Anthicidae. „Acta entomologica silesiana”. 27, 2019.
- ↑ a b T. Barłożek, R. Gawroński, K. Komosiński, Sz. Konwerski, R. Matusiak, M. Miłkowski, R. Ruta. Nowe stanowiska Anthicidae (Coleoptera: Tenebrionoidea) w Polsce. „Wiadomości Entomologiczne”. 30 (3), s. 159–169, 2011.