Narodowa Rada Kultury

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Narodowa Rada Kultury – organ opiniodawczy i doradczy Rady Ministrów istniejący w latach 1982–1990, mający na celu zespolenie działań i zapewnienia uczestnictwa kulturotwórczego narodu w kształtowaniu i realizacji zadań polityki kulturalnej. Powołana w warunkach obowiązywania stanu wojennego.

Utworzenia Rady[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy 1982 r. o Narodowej Radzie Kultury oraz o Funduszu Rozwoju Kultury ustanowiono Radę[1].

Główne cele Rady[edytuj | edytuj kod]

Głównymi celami Rady były:

  • umacnianie aktywnej roli kultury we wzbogacaniu życia duchowego narodu i jej wpływu na rozwój socjalistycznego społeczeństwa,
  • ochrona tradycji i pomnażanie dziedzictwa kulturalnego Narodu Polskiego,
  • pobudzanie służącej rozwojowi życia kulturalnego inicjatywy społecznej we wszystkich środowiskach i regionach,
  • upowszechnianie i utrwalanie obecności kultury polskiej w świecie.

Realizacja celów Rady[edytuj | edytuj kod]

Rada realizowała swoje cele w szczególności przez:

  • opiniowanie założeń polityki kulturalnej Państwa,
  • opiniowanie projektów planów społeczno-gospodarczych w części dotyczącej kultury i zaspokajania potrzeb kulturalnych społeczeństwa,
  • rozpatrywanie programów rozwoju i upowszechniania kultury w układzie międzyresortowym,
  • opiniowanie wykonania przez naczelne i centralne organy administracji państwowej zadań w dziedzinach mających znaczenie dla rozwoju kultury,
  • inspirowanie działań na rzecz umacniania pozycji zawodowej twórców i pracowników kultury oraz poprawy warunków ich życia i pracy,
  • inspirowanie i ocenę działań podejmowanych na rzecz ochrony dóbr kultury,
  • inicjowanie badań naukowych w dziedzinie kultury,
  • inicjowanie działań zmierzających do zmniejszenia nierówności w poziomie życia kulturalnego w poszczególnych środowiskach społecznych i regionach kraju,
  • opiniowanie głównych kierunków wydatkowania oraz dokonywanie okresowych ocen gromadzenia i gospodarowania środkami przeznaczonymi na rozwój kultury,
  • opiniowanie programów międzynarodowej współpracy kulturalnej,
  • ocenę stanu i potrzeb legislacyjnych w dziedzinie kultury,
  • publikowanie przynajmniej raz do roku syntetycznej informacji, opinii i oceny sytuacji w kulturze polskiej.

Skład Rady[edytuj | edytuj kod]

W skład Rady wchodzili przedstawiciele środowisk twórczych, organizacji politycznych, społecznych, kulturalnych, związkowych, naukowych i organów administracji państwowej.

Przewodniczącego oraz członków Rady powoływał na okres 3 lat Prezes Rady Ministrów.

Zniesienie Rady[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1990 r. o zniesieniu i likwidacji niektórych funduszy zniesiono Narodową Radę Kultury[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ustawa z dnia 4 maja 1982 r. o Narodowej Radzie Kultury oraz o Funduszu Rozwoju Kultury. Dz.U. z 1982 r. nr 14, poz. 111.
  2. Ustawa z dnia 14 grudnia 1990 r. o zniesieniu i likwidacji niektórych funduszy. Dz.U. z 1990 r. nr 89, poz. 517.