Nektosom
Nektosom[1] – część ciała występująca u kolonijnych stułbiopławów z rzędu rurkopławów.
Nektosom stanowi odcinek hydrosomu (osiowego pnia kormusu) na którym osadzone są nektofory i u rurkopławów ich pozbawionych (np. większości przedstawicieli podrzędu Cystonectina) nie wyróżnia się go[1][2]. W ontogenezie powstaje z części najstarszego, macierzystego hydropolipu[1][3]. Nektofory opierać się mogą na pniu nektosomy za pomocą „bloczków oporowych” (ang. thrust blocks) oraz owijać wokół niego i zazębiać ze sobą przy użyciu skrzydełek wierzchołkowych (ang. apical wings) lub wyrostków wierzchołkowo-bocznych[2].
Stadia poligastryczne rurkopławów mają różną liczbę nektoforów (od jednego do ponad piętnastu), w związku z czym różnią się długością nektosomu. Krótkie nektosomy mają np. przedstawiciele podrzędu Calycophorina, u których to zwykle występuje jeden lub dwa nektofory[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Andrzej Kaźmierski, Czesław Błaszak, Typ: parzydełkowce – Cnidaria, [w:] Czesław Błaszak (red.), Zoologia. Tom 1. Część 1. Bezkręgowce. Nibytkankowce–pseudojamowce, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014, 72-73, 108-109, A10, A15, ISBN 978-83-01-17337-1.
- ↑ a b P.A. Kirkpatrick, P.R. Pugh: Siphonophores and Velellids: Keys and Notes for the Identification of the species. London, Leiden, Koln, Kobenhavn: The Linnean Society of London, The Estuarine and Brackish-Water Sciences Association, E.J. Brill, 1984, s. 8-9, seria: Synopses of the British Fauna (New Series).
- ↑ Czesław Jura: Bezkręgowce. Podstawy morfologii funkcjonalne, systematyki i filogenezy. Wyd. 3. Warszawa: PWN, 2005, s. 115-116.