Niedoczynność kory nadnerczy

Ten artykuł od 2013-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Niedoczynność kory nadnerczy – jest to zespół objawów klinicznych związany z długotrwałym niedoborem hormonów wytwarzanych przez korę nadnerczy, zwłaszcza glikokortykosteroidów.

Etiopatogeneza

Ze względu na przyczynę niedoczynność kory nadnerczy dzieli się na pierwotną (choroba Addisona), związaną z procesem patologicznym w nadnerczach, oraz wtórną, łączącą się z niewystarczającym wytwarzaniem i uwalnianiem hormonów nadnerczowych w następstwie niedoboru ACTH. Przyczyną pierwotnej niedoczynności nadnerczy jest zniszczenie części korowej nadnerczy w wyniku toczącego się procesu autoimmunologicznego, infekcji, krwotoków, nowotworów, urazów, promieniowania, zabiegów chirurgicznych lub wad wrodzonych.

Wtórną niedoczynność nadnerczy powoduje niedobór hormonu ACTH z powodu zaburzeń wydzielniczych przysadki mózgowej, będących często następstwem długiego stosowania glikokortykosteroidów ("zmęczenie" komórek przysadki produkujących ACTH), nowotworów, urazów lub zabiegów.

Objawy

Charakterystycznymi objawami choroby są: wzmożona pigmentacja skóry i błon śluzowych, ogólne osłabienie, szybkie męczenie, chudnięcie, brak łaknienia, nudności, wymioty, podrażnienie żołądka, niedociśnienie ortostatyczne, hiponatremia, hiperkaliemia, hipoglikemia, chęć spożywania słonych pokarmów, luźne stolce.

Zobacz też