Niskie poprzeczne ustawienie główki płodu
Niskie poprzeczne ustawienie główki płodu (zwrot niedokonany) – sytuacja położnicza, w której przy całkowitym rozwarciu ujścia szyjki macicy główka płodu osiągnęła dno miednicy bez dokonania drugiego zwrotu, tak że szew strzałkowy przebiega w wymiarze poprzecznym wychodu miednicy, przez dłuższy czas w II okresie porodu, opóźniając jego dalszy przebieg.
Postępowanie zależy od odpowiednio wczesnego rozpoznania i oceny postępu porodu; podejmuje się próbę porodu drogami naturalnymi lub stosuje się wyciągacz próżniowy[1]. Dawniej stosowano kleszcze położnicze.
Powinno się spróbować ułożyć rodzącą na tym boku, na którym znajduje się ta część główki, która powinna być częścią przodującą, a więc powinna zejść niżej i dokonać obrotu ku przodowi. Przy takim położeniu tyłogłowie wraz z ciemiączkiem tylnym powinny przemieścić się ku przodowi.
Rodzącą kładziemy więc na bok odpowiadający potylicy; przy ustawieniu pierwszym – na lewy bok; przy ustawieniu drugim – na prawy bok.
Rodzaje ustawień[edytuj | edytuj kod]
- ustawienie I (lewe) – gdy ciemiączko tylne znajduje się po lewej stronie.
- ustawienie II (prawe) – gdy ciemiączko tylne znajduje się po prawej stronie.
Przyczyny występowania[edytuj | edytuj kod]
Przyczyny wystąpienia tej sytuacji położniczej nie są dobrze znane. Prawdopodobny wpływ mają na to kształt kanału rodnego oraz kształt główki dziecka.
Niskie poprzeczne ustawienie główki płodu często występuje w miednicach płaskich krzywiczych, a także w przypadkach małej, okrągłej główki[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Położnictwo i ginekologia, Grzegorz H Bręborowicz (red.), Beata Banaszewska, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2005, s. 378–340, ISBN 83-200-3082-X, OCLC 749793069.
- ↑ Michał Troszyński, Położnictwo. Ćwiczenia., wyd. II uaktualnione, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, ISBN 978-83-200-3830-9.
