Niszczyciele min typu Sandown

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Niszczyciele min typu Sandown
Ilustracja
HMS "Grimsby" (M108)
Kraj budowy

 Wielka Brytania

Użytkownicy

 Royal Navy
 Eesti Merevägi
 Królewska Saudyjska MW

Stocznia

Vosper Thornycroft

Wejście do służby

1989-2001

Zbudowane okręty

15

Okręty w służbie

14

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

422 t

Długość

52,5 m

Szerokość

10,5 m

Zanurzenie

2,3 m

Napęd

2 silniki wysokoprężne, 2 pędniki cykloidalne

Prędkość

13 węzłów

Zasięg

2500 mil przy prędkości 12 węzłów

Załoga

34

Uzbrojenie

1 armata Oerlikon DES 30B kalibru 30 mm

Niszczyciele min typu Sandown – typ piętnastu brytyjskich niszczycieli min zbudowanych przez stocznię Vosper Thornycroft. Dwanaście okrętów zbudowanych w dwóch seriach weszło do służby w Royal Navy w latach 1989-1993 oraz 1998-2001. Pozostałe trzy jednostki trafiły w latach 1991-1997 do Arabii Saudyjskiej.

W latach 2004-2005 z Royal Navy wycofano trzy jednostki (HMS "Sandown", "Inverness" oraz "Bridport"), które w 2006 sprzedano Estonii. Kolejny okręt (HMS "Walney") został wycofany ze służby w 2010 roku.

Obecnie wszystkie okręty pozostające w służbie Royal Navy w ramach porozumienia Surface Ship Support Alliance Class Output Management (COM) przechodzą remont i częściową modernizację w stoczni przedsiębiorstwa Babcock w Rosyth[1][2][3][4].

Okręty[edytuj | edytuj kod]

 Wielka Brytania

  • HMS "Sandown" (M101; sprzedany do Estonii jako "Admiral Cowan")
  • HMS "Inverness" (M102; sprzedany do Estonii jako "Sakala")
  • HMS "Cromer" (M103)
  • HMS "Walney" (M104)
  • HMS "Bridport" (M105; sprzedany do Estonii jako "Ugandi")
  • HMS "Penzance" (M106)
  • HMS "Pembroke" (M107)
  • HMS "Grimsby" (M108)
  • HMS "Bangor" (M109)
  • HMS "Ramsey" (M110; przekazany do Ukrainy)[5]
  • HMS "Blyth" (M111; przekazany do Ukrainy)[5]
  • HMS "Shoreham" (M112)

 Arabia Saudyjska

  • "Al Jawf"
  • "Shaqra"
  • "Al Kharj"

 Estonia

  • "Admiral Cowan" (M313)
  • "Sakala" (M314)
  • "Ugandi" (M315)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]