Przejdź do zawartości

North American Soccer League (1979)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
North American Soccer League 1979
North American Soccer League
1978 1980
Szczegóły
Państwo

 Stany Zjednoczone

Liczba zespołów

24

Liczba meczów

360

Liczba bramek

1374

Zwycięzca

Vancouver Whitecaps

Król strzelców

Włochy Giorgio Chinaglia (26 goli)

North American Soccer League 1979 – 12. sezon NASL, ligi zawodowej znajdującej się na najwyższym szczeblu rozgrywek w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Finał Soccer Bowl został rozegrany 8 września 1979 roku. Soccer Bowl zdobyła drużyna Vancouver Whitecaps.

Rozgrywki

[edytuj | edytuj kod]

W rozgrywkach ligi NASL w sezonie 1979 udział wzięły 24 zespoły. Każdy klub musiał mieć w swojej drużynie co najmniej dwóch Amerykanów oraz 17 zawodników[1].

Toronto Croatia postanowiła wrócić do swojej dawnej ligi – NSL. Colorado Caribous przeniosło swoją siedzibę do Atlanty w celu odrodzenia Atlanty Chiefs w październiku 1978 roku[2], Oakland Stompers przeniósł siedzibę do Edmonton na miesiąc przed rozpoczęciem sezonu[3].

Sezon zasadniczy

[edytuj | edytuj kod]

W = Wygrane, P = Porażki, GZ = Gole strzelone, GS = Gole stracone, BP = Punkty bonusowe PKT = Liczba zdobytych punktów

Punktacja:

  • 6 punktów za zwycięstwo
  • 0 punktów za porażkę
  • 1 punkt każdy za gol zdobyty w trzech meczach

Konferencja Amerykańska

[edytuj | edytuj kod]
Eastern Division W P GZ GS BP PKT Dom Wyjazd
Tampa Bay Rowdies 19 11 67 46 55 169 14-1 5-10
Fort Lauderdale Strikers 17 13 75 64 63 165 9-6 8-7
Philadelphia Fury 10 20 55 60 51 111 10-5 0-15
New England Tea Men 12 18 41 56 41 110 8-7 4-11
Central Division W P GZ GS BP PKT Dom Wyjazd
Houston Hurricane 22 8 61 46 55 187 15-0 7-8
Chicago Sting 16 14 70 61 63 159 9-6 7-8
Detroit Express 14 16 60 56 49 132 10-5 4-11
Memphis Rogues 6 24 38 74 37 73 3-12 3-12
Western Division W P GZ GS BP PKT Dom Wyjazd
San Diego Sockers* 15 15 59 55 50 140 7-8 8-7
California Surf 15 15 53 56 50 140 9-6 6-9
Edmonton Drillers 8 22 43 78 40 88 7-8 1-14
San Jose Earthquakes 8 22 41 74 38 86 4-11 4-11

Konferencja Narodowa

[edytuj | edytuj kod]
Eastern Division W P GZ GS BP PKT Dom Wyjazd
New York Cosmos 24 6 84 52 72 216 13-2 11-4
Washington Diplomats 19 11 68 50 59 172 12-3 7-8
Toronto Blizzard 14 16 52 65 49 133 9-6 5-10
Rochester Lancers 15 15 43 57 42 132 11-4 4-11
Central Division W P GZ GS BP PKT Dom Wyjazd
Minnesota Kicks 21 9 67 48 58 184 14-1 7-8
Dallas Tornado 17 13 53 51 50 152 9-6 8-7
Tulsa Roughnecks 14 16 61 56 55 139 11-4 3-12
Atlanta Chiefs 12 18 59 61 49 121 9-6 3-12
Western Division W P GZ GS BP PKT Dom Wyjazd
Vancouver Whitecaps 20 10 54 34 52 172 12-3 8-7
Los Angeles Aztecs 18 12 62 47 54 162 10-5 8-7
Seattle Sounders 13 17 58 52 47 125 9-6 4-11
Portland Timbers 11 19 50 75 46 112 6-9 5-10
Awans do playoff
Mistrz rundy zasadniczej

Liderzy klasyfikacji

[edytuj | edytuj kod]

Kanadyjska

[edytuj | edytuj kod]

Punktacja:

  • 2 punkty za bramkę
  • 1 punkt za asystę
Zawodnik Drużyna Mecze Gole Asysty Punkty
Oscar Fabbiani Tampa Bay Rowdies 26 25 8 58
Giorgio Chinaglia New York Cosmos 27 26 5 57
Gerd Müller Fort Lauderdale Strikers 25 19 17 55
David Robb Philadelphia Fury 30 16 20 52
Jeff Bourne Atlanta Chiefs 29 18 15 51
Karl-Heinz Granitza Chicago Sting 30 20 10 50
Teófilo Cubillas Fort Lauderdale Strikers 30 16 18 50
Alan Willey Minnesota Kicks 29 21 7 49
Dennis Tueart New York Cosmos 27 16 16 48
Laurie Abrahams California Surf/Tulsa Roughnecks 25 18 9 45
Johan Cruyff Los Angeles Aztecs 23 13 16 42

Bramkarze

[edytuj | edytuj kod]
Zawodnik Drużyna Mecze Minuty Stracone
bramki		 Średnia straconych
bramek na mecz		 Wygrane Remisy Porażki Shutouty
Phil Parkes Vancouver Whitecaps 29 2704 100 29 0.96 20 9 7
Victor Nogueira Atlanta Chiefs 17 1432 79 20 1.26 8 8 5
Željko Bilecki Tampa Bay Rowdies 17 1549 93 22 1.28 12 5 5
Mike Ivanow Seattle Sounders 28 2517 149 39 1.39 13 15 2
Bill Irwin Washington Diplomats 28 2603 134 42 1.45 17 11 4
Paul Hammond Houston Hurricane 29 2705 215 44 1.46 21 8 6
Volkmar Gross San Diego Sockers/Minnesota Kicks 24 2132 137 38 1.604 17 7 6
Kevin Keelan New England Tea Men 25 2242 133 40 1.605 12 13 2
Colin Boulton Los Angeles Aztecs/Tulsa Roughnecks 30 2746 109 49 1.606 16 14 7
Tino Lettieri Minnesota Kicks 16 1368 95 25 1.63 10 5 2

Drużyna gwiazd sezonu

[edytuj | edytuj kod]
Pozycja Pierwsza drużyna[5] Druga drużyna Wyróżnienia
BR Phil Parkes (Vancouver Whitecaps) Paul Hammond (Houston Houston Hurricane) Alan Mayer (San Diego Sockers)
OB Carlos Alberto Torres (New York Cosmos) Marinho (New York Cosmos) Steve Litt (Minnesota Kicks)
OB Bruce Wilson (Chicago Sting) John Gorman (Tampa Bay Rowdies) Bobby Smith (San Diego Sockers)
OB Wim Rijsbergen (New York Cosmos) Mihalj Keri (Los Angeles Aztecs) Wim Suurbier (Los Angeles Aztecs)
OB Mike Connell (Tampa Bay Rowdies) Bob Lenarduzzi (Vancouver Whitecaps) Artur (New England Tea Men)
PO Franz Beckenbauer (New York Cosmos) Teófilo Cubillas (Fort Lauderdale Strikers) Rodney Marsh (Tampa Bay Rowdies)
PO Johan Neeskens (New York Cosmos) Vladislav Bogićević (New York Cosmos) Alan Hudson (Seattle Sounders)
PO Ace Ntsoelengoe (Minnesota Kicks) Alan Ball (Vancouver Whitecaps) Gerry Daly (New England Tea Men)
NA Johan Cruyff (Los Angeles Aztecs) Óscar Fabbiani (Tampa Bay Rowdies) Jorgen Kristensen (Chicago Sting)
NA Trevor Francis (Detroit Express) Karl-Heinz Granitza (Chicago Sting) Steve Wegerle (Tampa Bay Rowdies)
NA Giorgio Chinaglia (New York Cosmos) Gerd Müller (Fort Lauderdale Strikers) Dennis Tueart (New York Cosmos)

Playoff

[edytuj | edytuj kod]

Do play-offów w tym sezonie awansowały po dwa najlepsze drużyny z każdej dywizji, potem o rozstawieniu decydowała kolejność punktów zdobytych w sezonie zasadniczym. W przypadku remisu w danym dwumeczu rozgrywano dodatkowy mecz tzw. minigra, który trwał 30 minut lub do zdobycia złotego gola, a w przypadku remisu w regulaminowym czasie tego meczu rozgrywano serie rzutów karnych.


Pierwsza runda

[edytuj | edytuj kod]
Drużyna 1 Vs Drużyna 2 Pierwszy mecz Rewanż Minigra
Philadelphia Fury - Houston Hurricane 2:1 2:1 x 14 sierpnia – 3,337 • 20 sierpnia – 7,530
Detroit Express - Tampa Bay Rowdies 0:3 1:3 x 15 sierpnia – 21,539 • 19 sierpnia – 27,210
Chicago Sting - Fort Lauderdale Strikers 2:0 1:0 x 15 sierpnia – 10,019 • 18 sierpnia – 13,691
San Diego Sockers - California Surf 4:2 7:2 x 16 sierpnia – 8,460 • 18 sierpnia – 10,225
Tulsa Roughnecks - Minnesota Kicks 2:1 (OT) 2:1 (OT) x 15 sierpnia – 14,105 • 19 sierpnia – 28,996
Dallas Tornado - Vancouver Whitecaps 2:3 1:2 x 15 sierpnia – 8,829 • 18 sierpnia – 30,328
Los Angeles Aztecs - Washington Diplomats 3:1 4:3 (OT)[6] x 15 sierpnia – 12,042 • 19 sierpnia – 14,802
Toronto Blizzard - New York Cosmos 1:3 0:2 x 16 sierpnia – 30,356 • 19 sierpnia – 46,531

Półfinały Konferencji

[edytuj | edytuj kod]
Drużyna 1 Vs Drużyna 2 Pierwszy mecz Rewanż Minigra
San Diego Sockers - Chicago Sting 2:0 1:0 x 22 sierpnia – 11,561 • 25 sierpnia – 15,379
Los Angeles Aztecs - Vancouver Whitecaps 3:2 (k. 2:1) 0:1 0:1 22 sierpnia – 21,213[7] • August 25 – 32,375
Philadelphia Fury - Tampa Bay Rowdies 2:3 (k. 0:2) 0:1 x 23 sierpnia – 10,395 • 25 sierpnia – 21,112
Tulsa Roughnecks - New York Cosmos 3:0 0:3 1:3 23 sierpnia – 26,011 • 26 sierpnia – 76,031

Finały Konferencji

[edytuj | edytuj kod]
Drużyna 1 Vs Drużyna 2 Pierwszy mecz Rewanż Minigra
Vancouver Whitecaps - New York Cosmos 2:0 2:3 (k. 1:3) 1:0 (k. 3:2) 29 sierpnia – 32,875 • 1 września – 44,109
San Diego Sockers - Tampa Bay Rowdies 2:1 2:3 (k. 0:3) 0:1 30 sierpnia – 20,267 • 2 września – 38,766

Soccer Bowl 1979

[edytuj | edytuj kod]
8 września 1979
14:00 EDT
Vancouver Whitecaps
Whymark Gol 12:37', 59:37'
 2:1
1:1
 Tampa Bay Rowdies
Gol 22:25' Van der Veen
 Giants Stadium, East Rutherford
Widzów: 50 699
Sędzia: Gino D'Ippolito (Stany Zjednoczone)[8]
North American Soccer League
1979 Zwycięzcy
Vancouver Whitecaps
1. Tytuł

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ A review of the Golden Era (ang.)
  2. ↑ Sale Of NASL Caribous Approved (ang.)
  3. ↑ NASL owners okay move to Edmonton (ang.)
  4. ↑ NASL sets playoff matchups [data dostępu:2013-07-31] (ang.)
  5. ↑ NASL Homepage (ang.)
  6. ↑ NASL: Johann Cruyff LA Aztecs Playoff Goal 1979 (ang.)
  7. ↑ NASL: Vancouver Whitecaps - Los Angeles Aztecs (2:3) 22.08.1979 (ang.)
  8. ↑ Soccer Bowl ’79 Media Guide. 1979, s. 8. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Mistrzostwa USA w piłce nożnej
North American Soccer League
Major League Soccer
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=North_American_Soccer_League_(1979)&oldid=72873068”