O śmierci Jana Tarnowskiego, kasztelana krakowskiego, do syna jego, Jana Krisztofa
O śmierci Jana Tarnowskiego, kasztelana krakowskiego, do syna jego, Jana Krisztofa – wiersz Jana Kochanowskiego wydany w Krakowie w 1561 w Drukarni Łazarzowej, najstarszy utwór Kochanowskiego w języku polskim o znanej dacie powstania. Jest to epicedium Kochanowskiego poświęcony Janowi Tarnowskiemu (zmarłemu w 1561) i dedykowany jego synowi – Janowi Krzysztofowi. Utwór opublikowano w Krakowie w 1561 roku nakładem Drukarni Łazarzowej; później dołączono do wydania Pieśni z roku 1586[1].
Utwór ma formę epicedium opiewającego czyny i zasługi zmarłego, zawiera też słowa pocieszenia, którym jest wizja życia wiecznego, będącego nagrodą za cnotę i służbę ojczyźnie. Wiersz został także dołączony do pośmiertnego wydania Pieśni Jana Kochanowskiego księgi dwoje z 1585.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Janusz Pelc: Wstęp. W: Jan Kochanowski: Treny. Janusz Pelc (oprac.). Wyd. 15. zmienione. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1986, s. CVI. ISBN 83-04-02090-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Ziomek: Renesans. Wyd. XI – 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 258, 274, 275, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13843-1.