ORP Grunwald
.JPG) ORP Grunwald w Gdańsku w oczekiwaniu na złomowanie (2008) | |
| Klasa |
okręt dowodzenia desantem |
|---|---|
| Projekt |
776 |
| Oznaczenie NATO |
Modified Polnocny-C |
| Historia | |
| Stocznia | |
 Marynarka Wojenna
| |
| Wejście do służby |
1973 |
| Wycofanie ze służby |
25 marca 2005 |
| Los okrętu |
złomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1253 ton |
| Długość |
81,3 m |
| Szerokość |
9,3 m |
| Zanurzenie |
2,3 m |
| Napęd | |
| 2 silniki o mocy 1620 kW | |
| Prędkość |
18 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 2 podwójne działka plot 30 mm AK-230, wyrzutnia niekierowanych pocisków rakietowych kaliber 140 mm | |
ORP Grunwald (811) – polski okręt dowodzenia desantem projektu 776 (w kodzie NATO: Modified Polnocny-C), pełniący służbę w siłach 8 Flotylli Obrony Wybrzeża w latach 1973-1995.
Historia
[edytuj | edytuj kod]ORP „Grunwald” rozpoczął służbę w Marynarce Wojennej w 1973 roku. Wszedł on w skład 2 Brygady Okrętów Desantowych należącej do 8 Flotylli Obrony Wybrzeża, stacjonującej w Świnoujściu. W czerwcu 1975 roku okręt uczestniczył w ćwiczeniach o kryptonimie Posejdon-75[1]. W dniach 4–26 maja 1983 roku jednostka wzięła udział w wielkich ćwiczeniach sił Marynarki Wojennej o kryptonimie Reda-83[2]. Po 32 latach służby, 25 marca 2005 roku, okręt skreślony ze stanu Marynarki Wojennej i sprzedany na złom[3]. Okręt powstał jako rozwinięcie projektu okrętów desantowych projektu 773, jednak głównym przeznaczeniem jednostki było dowodzenie desantem, przez co w odróżnieniu od swojego pierwowzoru mógł przewozić tylko jeden transporter opancerzony na swoim pokładzie[4].
11 czerwca 1980 roku wykonywał misję rozpoznawczą wybrzeża Danii, lecz został odpędzony w rejonie wyspy Hesselø przez duńskie okręty[5].
W 2000 roku okręt brał udział w międzynarodowych ćwiczeniach obrony przeciwminowej wraz ze Stałym Zespołem Sił Obrony Przeciwminowej NATO MCMFORNORTH[6].
Został wycofany ze służby 25 marca 2005 roku, po czym stał w Świnoujściu[7]. Podejmowano próby zachowania go jako okrętu-muzeum, lecz nie zakończyły się powodzeniem i w 2009 roku został przeholowany celem złomowania do Gdańska[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rochowicz 2021 ↓, s. 29.
- ↑ Rochowicz 2020 ↓, s. 45-46.
- ↑ Opuszczenie bandery na sześciu jednostkach MW [online], archiwum.mw.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-10].
- ↑ Polska piechota morska (5). Polskie okręty desantowe [online], www.7ldd.ocalicodzapomnienia.eu [dostęp 2020-12-10].
- ↑ Tomasz Grotnik. Grunwald w opałach. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 12/2009. XIV (96), s. II okładki, grudzień 2009. Warszawa: Magnum X.
- ↑ Międzynarodowe ćwiczenia sił przeciwminowych [online], archiwum.mw.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-09].
- ↑ a b PJ, JW. Kronika PMW. Losy wycofanych okrętów. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 11/2009. XIV (95), s. 22, listopad 2009.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Rochowicz. Ostatnia parada MW PRL. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 5-6 (204), 2021. Magnum-X. ISSN 1426-529X.
- Robert Rochowicz. Reda-83 – kiedyś to były ćwiczenia. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 7-8 (1999), 2020. Magnum-X. ISSN 1426-529X.