Obóz koncentracyjny Haengyŏng
42°32′17″N 129°56′08″E/42,538056 129,935556| Typ | |
|---|---|
| Odpowiedzialny | |
| Rozpoczęcie działalności |
1959[1] |
| Zakończenie działalności |
2012[2] |
| Terytorium | |
| Powierzchnia |
ok. 8000 ha |
| Liczba więźniów | |
| Narodowość więźniów | |
| Liczebność personelu |
ok. 1000 |
Położenie na mapie Korei Północnej  | |
| 42°32′17″N 129°56′08″E/42,538056 129,935556
| |
Obóz koncentracyjny Haengyŏng (inne nazwy obóz koncentracyjny Hoeryŏng, obóz numer 22[5]) – obóz koncentracyjny w Korei Północnej, przez jakiś czas największy tego typu obiekt na świecie[4]. Znajdował się w pobliżu granicy z Rosją i z Chinami[3]. Obóz został założony w 1959 roku[1], prawdopodobnie został zamknięty w 2012 roku[2][6].
Obóz zajmował około 80 km² powierzchni[3]. Był otoczony podwójnym ogrodzeniem z drutu kolczastego pod napięciem[3]. Wokół ogrodzenia ukryto liczne pułapki oraz powbijano kolce w ziemię[3]. Haengyŏng podzielono na strefy: kolonię pracy, osiedle mieszkaniowe dla rodzin strażników, strefę administracyjną, areszt śledczy oraz miejsce egzekucji[3].
Do obozu trafiają głównie osoby, które władze północnokoreańskie uznały za niepoprawne polityczne[3]. W ramach zastraszania Koreańczyków, do obozu wraz ze skazanymi trafiają ich rodziny[3]. W latach 1990-2004 w obozie przebywało około 50 tys. ludzi[3][4]. Obecna ich liczba nie jest znana[3]. Skazanych pilnuje około 1000 strażników, uzbrojonych w granaty i broń automatyczną, mających do dyspozycji psy[3]. W obozie powszechne jest katowanie na śmierć, niewolnicza praca, eksperymenty medyczne przeprowadzane na więźniach[4]. Za próbę ucieczki więźnia przeprowadza się egzekucję pięciu rodzin w pokazowej egzekucji[4]. Co roku w wyniku chorób i tortur w obozie umiera 1/4 więźniów[4]. Na ich miejsce trafiają nowe osoby[4]. Niektórzy więźniowie umierali w komorach gazowych[5].
Około 2002 roku udało się ukraść dokumenty z obozu pochodzące z lutego 2002 roku. Dokumenty oznaczone jako ściśle tajne zawierały informację o 39-letnim więźniu Hun-hwa, którego przeniesiono z Obozu 22 w celu przeprowadzenia eksperymentów chemicznych w celach wojskowych[5].
W 2012 roku obóz został prawdopodobnie zamknięty w celu przekształcenia go w kopalnię. Więźniów miano przenieść do innego obozu[6].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b nbcnews.com: Former guard: Ahn Myong Chol. [dostęp 2015-06-06]. (ang.).
- ↑ a b Choi Song Min: Camp 15 Gone But No Liberty for Prisoners. dailynk.com, 2014-11-08. [dostęp 2024-03-24]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Korea Północna: obozy koncentracyjne na zdjęciach z kosmosu. 2013-12-05. [dostęp 2015-06-05]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g Agata Jabłońska: Kim Dzong Gułag. wprost.pl, 2004-07-01. [dostęp 2015-06-05]. (pol.).
- ↑ a b c zielonagora.gazeta.pl: Co czułeś, patrząc na konające dzieci?. [dostęp 2015-06-05]. (pol.).
- ↑ a b Sung Hui Moon: From Prison Camp to Coal Hub. rfa.org, 2012-11-06. [dostęp 2024-03-24].