Oblężenie Narbony

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oblężenie Narbony
Ilustracja
Narbona
Czas

436

Miejsce

Narbona, południowo-wschodnia Francja

Terytorium

Włochy

Wynik

zwycięstwo Rzymian

Strony konfliktu
Rzymianie

Hunowie

Wizygoci
Dowódcy
Flawiusz Aecjusz, Litoriusz Teodoryk I
Siły
nieznane nieznane
Straty
nieznane nieznane
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
43,18472°N 3,00361°E/43,184722 3,003611

Oblężenie Narbony – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 436 w trakcie walk Rzymian z Gotami.

W roku 433 Aecjusz Flawiusz odzyskał utracone wcześniej z rąk Walentyniana III stanowiska, uzyskując dodatkowo tytuł patrycjusza. Następnie wkroczył do Galii, gdzie w latach 435-436 toczył walki z Burgundami. W tym czasie Teoderyk I w roku 436 uderzył ze swoją armią na pozycje Rzymian, podchodząc pod Narbonę. Goci rozpoczęli oblężenie miasta. Na pomoc obrońcom Aecjusz wysłał swojego dowódcę Litoriusza, który na czele oddziałów rzymskich i posiłków huńskich przedarł się do Narbony, dostarczając mieszkańcom żywność. Po tym sukcesie Litoriusz wydał Wizygotom bitwę pod miastem, całkowicie ich rozbijając. Walki z Wizygotami trwały do 439 roku, w którym to zawarto rozejm. Rzymianie utrwalili swojej panowanie na zajętych terenach.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Daniel Gazda: Pola Katalaunijskie 451, wyd. Bellona, Warszawa 2005.