Obrót wewnętrzny Braxtona Hicksa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Obrót wewnętrzny Braxtona Hicksa (lub też obrót wewnętrzny na nóżkę przy niepełnym rozwarciu) (łac. Versio ad pedem modo Braxton Hicks) – niewykonywany już zabieg w położnictwie ze względu na bardzo duże ryzyko powikłań dla matki jak i dla płodu; obecnie wykonuje się cięcie cesarskie[1].

Obrót wewnętrzny Braxtona Hicksa wykonywało się przy poprzecznym, skośnym lub główkowym położeniu płodu. Głównie wykonywany był ze względu na brzeżne przodujące łożysko, aby szybko zatamować krwawienie[2].

Warunki potrzebne do wykonania obrotu Braxtona Hicksa[edytuj | edytuj kod]

  1. rozwarcie ujścia zewnętrznego na 4–5 cm,
  2. główka płodu nieustalona – ruchoma nad wchodem.[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. „Położnictwo i choroby kobiece „ Prof. Dr H. Beck, Doc. Dr T. Bulski, Prof.. dr H. Gromadzki, Prof. Dr L. Lorentowicz, Prof. Dr I. Roszkowski, Wydanie IV, Państwowy Zakład wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1954
  2. Pschyrembel W., Dudenhausen J. W. Położnictwo praktyczne i operacje położnicze. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1997: 256-257
  3. „Położnictwo Ćwiczenia” Michał Troszyński, Wydanie II uaktualnione, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003