Obrona polska
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 |              | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Obrona polska
Obrona polska – oznaczony kodem A40 ECO rzadko stosowany debiut zamknięty, wprowadzony do praktyki turniejowej przez Aleksandra Wagnera w roku 1913 i charakteryzujący się posunięciami:
- 1.d4 b5
Idea tego otwarcia polega na:
- rozwinięciu hetmańskiego gońca czarnych na pole b7, skąd, wzdłuż przekątnej a8-h1 oddziałuje on na skrzydło królewskie białych, a przede wszystkim kontroluje ważny punkt e4.
- dzięki obecności piona na polu b5 czarne mogą walczyć o przewagę przestrzeni na skrzydle hetmańskim.
- obrana przez czarne strategia nie narzuca zwykle forsownych rozwiązań w początkowej fazie gry, ewentualna erudycja przeciwnika traci na znaczeniu.
Tym niemniej, praktyka wykazuje, że po naturalnym, rozwojowym ruchu 2.e4! Gb7 białe mogą walczyć o przewagę za pomocą posunięć f3, Sd2, Gd3, G:b5, a nawet d5 lub e5.
Ciekawe jest, że po 2.e4 a6 gra przechodzi na tory równie rzadkiej tzw. obrony manchesterskiej (St. George), będącej debiutem półotwartym.
Obrona polska była zastosowana przez m.in. Borysa Spasskiego w meczu o mistrzostwo świata przeciwko Tigranowi Petrosjanowi w roku 1966 w Moskwie.