Przejdź do zawartości

Ocicat

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ocicat
Ilustracja
Ocicat
Kod EMS

OCI

Kategoria

III

Pochodzenie

Stany Zjednoczone

Nazwa angielska

Ocicat

Masa

4-8 kg

Standardy rasy
(według organizacji felinologicznych)
CFA

standard

FIFe

standard

TICA

standard

AACE

standard

ACFA

standard

Punktacja za standard rasy
(według FIFe)
Głowa

25

Oczy

5

Korpus

20

Futro kolor

20

Futro jakość

25

Kondycja

5

Uznane odmiany barwne
Kod EMS

OCI

Ocicatrasa kota.

Ocicat został wyhodowany po „połączeniu” kotów syjamskich, abisyńskich i amerykańskich krótkowłosych. Hodowcy chcieli uzyskać mocnego i eleganckiego kota o wspaniałym charakterze i umaszczeniu. Po swoich przodkach odziedziczył bardzo pozytywne cechy:

  • po przodkach syjamskich odziedziczył smukłą sylwetkę,
  • po abisyńskich wspaniałe umaszczenie agouti – gen odpowiedzialny za pręgi (powstanie pręg),
  • krzepką budowę i szerszą paletę barw i dziedziczną srebrzystość odziedziczył po kocie amerykańskim krótkowłosym.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze kocię tej rasy przyszło na świat w 1964 roku w miocie kotki (pomieszania abisyńczyka i syjama z czekoladowymi znaczeniami) – był to miot eksperymentalny. Rasę uznano w Stanach Zjednoczonych w 1986 roku; przyjęła ją także WCF (Stowarzyszenie hodowców i miłośników kotów rasowych) i FIFe (Polska Federacja Felinologiczna) – „Felis Polonia”.

Wygląd

[edytuj | edytuj kod]

Abisyński ticking to charakterystyczna cecha umaszczenia – każdy włos ma na przemian kilka ciemniejszych i jaśniejszych prążków i ciemną końcówkę, co tworzy cętki. Wymagania rasy to pięć ciemnych pierścieni na ogonie i na czole znak w kształcie litery M.

  • Długość życia : 13–17 lat
  • Charakter: przywiązany do właściciela, wesoły, może mieszkać z innymi zwierzętami (innymi kotami, psem), ma silny charakter, chętny do zabawy, lubi dzieci; nie lubi samotności i odosobnienia
  • Wygląd ogólny: kot średniej wielkości, elegancki, umięśniony, smukły; waży od czterech do ośmiu kilogramów.
  • Głowa: W kształcie zmodyfikowanego klina, o szerokiej żuchwie i krótkim nosie.
  • Uszy: średniej wielkości
  • Oczy: duże, o kształcie migdałów i nieco skośne.
  • Szata: krótka, lśniąca, delikatna, ściśle przylegająca do ciała, składająca się z włosów o kilku ciemniejszych pasmach. Ciemne pasma tickingu powinny być wyraźnie odgraniczone od jaśniejszego tła. Zbyt duża ilość podszerstka jest niepożądana.
  • Tułów: średnich do dużych rozmiarów, niezbyt smukły, ale i niekrępy, umięśniony, gibki i zgrabny. Klatka piersiowa mocna – dobrze rozwinięta, mocne stopy zwarte, owalne; ogon nieznacznie mniejszy na końcu, dość długi .
  • Maść: ticking abisyński w sześciu podstawowych odmianach kolorystycznych: brązowej, czekoladowej, liliowej, płowej, niebieskiej i cynamonowej. Dodatkowo wszystkie wymienione w odmianach srebrzystych. Dokładnie oddzielone, ciemne cętki w tonacji dopasowanej do jaśniejszego tła, na czole znak „M”. Na ogonie najmniej pięć ciemniejszych pierścieni; jego koniec jest ciemny, w podstawowym kolorze kota. Oczy we wszystkich kolorach, z wyjątkiem niebieskich. Wokół oczu charakterystyczny, ciemniejszy „makijaż”, który otacza jaśniejsza sierść (barwa zależna od maści kota).
  • Pierwsze w Polsce: od roku 1997
  • Przygotowanie do wystawy: obcięcie pazurów, wyczyszczenie uszu (zachować ostrożność) i przemycie oczu w „kącikach” – nie wymaga długich i męczących (zarówno dla kotka jak i właściciela) przygotowań.