Odchody połogowe
Odchody połogowe (łac. lochia) – wydzielina z dużej rany jamy macicy[1].
Wygląd odchodów w przebiegu połogu[edytuj | edytuj kod]
| Okres połogu | Barwa
(konsystencja) |
Określenie | Stan rany jamy macicy |
|---|---|---|---|
| Doba 1.-3. | Krwiste | Lochia rubra, cruenta | Hemostaza jeszcze niepełna. Zawierają strzępki tkankowe i doczesnowe. Ich objętość wynosi około 250 g/dobę, a woń nie jest charakterystyczna. |
| Koniec 1. tygodnia | Brunatnokrwiste, brązowawe (półpłynne) | Lochia fusca | Stopniowe zaciskanie naczyń w ścianie macicy, zamykanie skrzeplinami światła naczyń maciczno-łożyskowych; zmniejszanie się ilości odchodów, pojawia się domieszka surowicy, chłonki i krwinek białych. |
| Koniec 2. tygodnia | Brudnożółte (śmietankowate) | Lochia flava | Wydalanie martwiczego, najczęściej upłynnionego materiału komórkowego. |
| Koniec 3. tygodnia | Szarobiałe (surowiczo-wodniste) | Lochia alba | Stopniowa epitelizacja rany, ilość odchodów znacznie zmniejszona |
| Po 4.-6. tygodniach | Zanikanie odchodów | Gojenie rany zakończone. | |
Odchylenia od przedstawionego typowego przebiegu są stosunkowo częste. Krwiste odchody mogą pojawiać się również u zdrowych położnic po 10. dniu połogu. Odchody mają mdły zapach. Odchody zawierają liczne bakterie pochwowe (gronkowce, paciorkowce, pałeczki okrężnicy i inne bakterie ropotwórcze), przy czym do namnażania się bakterii dochodzi w 2.-3. dniu połogu[3]. Ze względu na stały odpływ odchodów połogowych podczas połogu konieczna jest dbałość o higienę. Przy odpowiedniej dbałości zazwyczaj nie dochodzi do zakażenia[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pschyrembel i Dudenhausen 2009 ↓, s. 380.
- ↑ Pschyrembel i Dudenhausen 2009 ↓, s. 380-381.
- ↑ Pschyrembel i Dudenhausen 2009 ↓, s. 381.
- ↑ Bręborowicz 2010 ↓, s. 424.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- W. Pchyrembel, J. Dudenhausen: Położnictwo praktyczne i operacje położnicze. PZWL, 2009. ISBN 978-83-200-3993-1.
- Grzegorz Bręborowicz: Położnictwo i Ginekologia. PZWL, 2010. ISBN 978-83-200-4191-0.
