Odznaka za samodzielne zniszczenie czołgu
Odznaka za samodzielne zniszczenie czołgu (niem. Panzervernichtungabzeichen) – niemieckie odznaczenie wojskowe z okresu II wojny światowej. Przyznawane żołnierzom Wehrmachtu, za samodzielne zniszczenie czołgu lub pojazdu opancerzonego wroga, przy użyciu broni ręcznej[1][2].
 Awers srebrny odznaki | |
| Ustanowiono | |
|---|---|
| Wycofano | |
| Klasy |
|
Wersje[edytuj | edytuj kod]
- Srebrna odznaka za samodzielne zniszczenie czołgu (niem. Silber Panzer-Vernichtungabzeichen) – utworzona 9 marca 1943 r. Przyznawana za działania sięgające 22 czerwca 1941 (początek operacji Barbarossa)[3].
- Złota odznaka za samodzielne zniszczenie czołgu (niem. Geldenes Panzer-Vernichtungabzeichen) – wprowadzona przez OKH 18 grudnia 1943 r. Nadawano ją za zniszczenie pięciu czołgów. Pięć odznak srebrnych można było zastąpić złotą wersją po zniszczeniu piątego czołgu (do którego potem można było dodać oddzielną odznakę srebrną)[4].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Odznaka w dwóch wersjach: złotej oraz srebrnej -
Nadanie odznaki żołnierzowi Wehrmachtu -
Podoficer odznaczony trzema odznakami za samodzielne zniszczenie czołgu
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Grzegorz Grześkowiak, Panzervernichtungsabzeichen [online], Magnum-X, 2012 [dostęp 2024-03-07].
- ↑ Gordon Williamson, World War II German Battle Insignia, Bloomsbury Publishing, 20 marca 2012, s. 5–12, ISBN 978-1-78096-570-3 [dostęp 2024-03-07] (ang.).
- ↑ Panzervernichtungsabzeichen in Silber – TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2024-03-07].
- ↑ Stephen Bull, Niemieckie mundury II wojny światowej, 2021 (ang.).