Ogrodnik złotoczuby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ogrodnik złotoczuby
Amblyornis flavifrons[1]
Rothschild, 1895
Ilustracja
Samiec ogrodnika złotoczubego po lewej (po prawej samiec ogrodnika brunatnego)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

altanniki

Rodzaj

Amblyornis

Gatunek

ogrodnik złotoczuby

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Ogrodnik złotoczuby[3], altannik złotoczuby (Amblyornis flavifrons) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny altanników (Ptilonorhynchidae). Endemiczny dla pasma górskiego Foja w północnej części Papui[2][4]. Osiadły[5]. Najmniejszy znany gatunek altannika[6]. Nie wyróżnia się podgatunków[7].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Widok głowy samca z boku oraz z góry
Wygląd zewnętrzny
Widoczny dymorfizm płciowy; górna część głowy samca od dzioba jest pokryta intensywnie żółtymi piórami, reszta ciała w różnych odcieniach brązu, oliwkowa barwa zwłaszcza na skrzydłach i ogonie; nogi ciemnoszare; dziób czarny, oczy ciemnobrązowe; samica mniej barwna, pióra płowe[8].
Rozmiary
długość ciała 24 cm[9].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Występuje wyłącznie na Nowej Gwinei, w części wyspy należącej do Indonezji. Zamieszkuje lasy na wysokościach wahających się między 940 a 2000 m n.p.m.[8]

Zachowanie[edytuj | edytuj kod]

Okres godowy
Budowana przez samca charakterystyczna altana jest przyozdobiona kolorowymi owocami – niebieskimi, zielonymi lub żółtymi[10]. Zaobserwowano też, jak samiec trzyma w dziobie niebieski owoc podczas zalotów[11].
Głos
Samiec przebywający przy wybudowanej przez siebie altanie wydaje głośne piski i dźwięki przypominające zgrzytanie[5]; słychać powtarzalne, chrapliwe nuty, a także odgłosy zapisywane jako „kuk, kuk, kuk”[10].
Pożywienie
Amblyornis flavifrons żywi się przede wszystkim owocami, podobnie jak inni przedstawiciele rodziny altanników[6]. Spożywa również owady[9].

Status, zagrożenie i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje ogrodnika złotoczubego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern). Wielkość populacji jest szacowana na 2500–9999 osobników, z czego dojrzałe ptaki mają liczebność w przybliżeniu od 1500 do 7000. Trend rozwoju populacji określa się jako stabilny ze względu na brak poważnych zagrożeń dla gatunku – obszar jego występowania należy do terenu rezerwatu przyrody, a ponadto jest niezamieszkany przez ludzi[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Amblyornis flavifrons, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c Amblyornis flavifrons, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Ptilonorhynchidae Gray,GR, 1841 - altanniki - Bowerbirds (wersja: 2020-05-27). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-05-28].
  4. Lost World of New Species Found in Indonesia. news.nationalgeographic.com. [dostęp 2018-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-04)].
  5. a b Golden-fronted Bowerbird (Amblyornis flavifrons). hbw.com. [dostęp 2018-06-28]. (ang.).
  6. a b Bowerbird | San Diego Zoo Animals & Plants. animals.sandiegozoo.org. [dostęp 2018-06-28]. (ang.).
  7. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Lyrebirds, scrubbirds, bowerbirds, Australasian wrens. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-28]. (ang.).
  8. a b Peter Rowland: Bowerbirds. s. 116–117. ISBN 978-0-643-09582-3.
  9. a b Golden-fronted Bowerbird. worldbirds.eu. [dostęp 2018-07-22].
  10. a b Thane K. Pratt, Bruce M. Beehler: Birds of New Guinea: Second Edition. s. 398.
  11. Nicholas E. Collias, Elsie C. Collias: Nest Building and Bird Behavior. s. 82.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]