Omdlenie sytuacyjne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Omdlenie sytuacyjneomdlenie o charakterze odruchowym, związane z sytuacjami, jak mikcja, defekacja, kaszel, ból, gra na instrumentach dętych, podniesienie ciężaru, obfity posiłek[1] i występujące bezpośrednio po tych czynnościach.

U podstaw wystąpienia omdlenia sytuacyjnego leży odruch związany z podrażnieniem przez ból lub inny bodziec fizyczny lub psychiczny nerwu błędnego, który doprowadza do zwolnienia szybkości akcji serca lub wręcz asystolii[2], co powoduje spadek rzutu minutowego serca, pogorszenie przepływu krwi przez mózg i doprowadza do wystąpienia omdlenia.

O rozpoznaniu tej postaci omdlenia decyduje wywiad. Celem wykluczenia innych postaci omdleń neurokardiogennych wykonuje się test pochyleniowy. Pomocne może być także wykonanie próby Valsalvy w pozycji leżącej i stojącej[3].

Omdlenia sytuacyjne występują przede wszystkim w starszym wieku. Z uwagi, że wystąpienie omdlenia zagrożone jest ryzykiem upadku i urazu, postępowanie z osobami cierpiącymi na omdlenia sytuacyjne powinno być ukierunkowane na minimalizowanie ryzyka uszkodzeń ciała[4]. Wśród metod zapobiegawczych zwraca się uwagę na:

  • unikanie sytuacji doprowadzających do omdlenia (np. unikanie obfitych posiłków)
  • skuteczne zapobieganie zaparciom
  • unikanie wypijania dużej ilości płynów przed spoczynkiem nocnym[5]

leczenie farmakologiczne:

Midodryna- Midodryna działa przez pobudzanie receptorów alfa-1 adrenerginczych, zwężając tym samym naczynia krwionośne i zwiększając ciśnienie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]