Orzeczenie w sprawie Cassis de Dijon
Orzeczenie w sprawie Cassis de Dijon – orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości zapadłe 20 lutego 1979 roku, zgodnie z którym ogólną zasadą jest, że towar legalnie wyprodukowany i wprowadzony do obrotu w jednym państwie Unii Europejskiej powinien być dopuszczony na rynki pozostałych państw członkowskich, wprowadzająca również zasadę wymogów imperatywnych. Sama sprawa dotyczyła wprowadzenia na niemiecki rynek likieru o nazwie Cassis de Dijon. ETS w orzeczeniu stwierdził, iż zakazane są środki o podobnym działaniu jak ograniczenia ilościowe.
Zasada wymogów imperatywnych
[edytuj | edytuj kod]Wymienił także wymogi imperatywne, tzn. przypadki, gdy przeszkody w swobodzie przepływu towarów będą tolerowane. Ma to miejsce, gdy państwo członkowskie w sposób uzasadniony powołuje się na, m.in.:
- skuteczność kontroli podatkowej
- ochronę zdrowia publicznego
- rzetelność obrotu handlowego
- ochronę konsumentów.
Powyższy katalog jest katalogiem otwartym (nie jest to wyliczenie enumeratywne)[1].
Wpływ na prawo szwajcarskie
[edytuj | edytuj kod]1 lipca 2010 również niebędąca członkiem UE Szwajcaria przyjęła zasadę Cassis de Dijon[2]. Towary, które zostały legalnie produkowane lub wprowadzane do obrotu zgodnie z normami obowiązującymi w Unii Europejskiej, mogą być również legalnie produkowane lub wprowadzane do obrotu w Szwajcarii lub importowane z UE do Szwajcarii[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Robert Stefanicki , OGRANICZENIA SWOBODNEGO PRZEPŁYWU TOWARÓW I USŁUG ZE WZGLĘDU NA INTERES PUBLICZNY W ŚWIETLE ORZECZNICTWA EUROPEJSKIEGO TRYBUNAŁU SPRAWIEDLIWOŚCI, 2004, s. 97, ISSN 0035-9629 [dostęp 2023-06-25] (pol.).
- ↑ a b Eva-Maria Strobel , Alexander Eichhof , Switzerland: Will Switzerland Back Down? The “Cassis de Dijon Principle” and Foodstuffs, „European Food and Feed Law Review”, 9 (4), 2014, s. 266–267 [dostęp 2023-07-23] (niem.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Orzeczenie w sprawie Cassis de Dijon. eur-lex.europa.eu. [dostęp 2012-11-02]. (ang.).