Osa dachowa
|
||
| Vespula germanica | ||
| (Fabricius, 1793) | ||
 |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | stawonogi | |
| Gromada | owady | |
| Rząd | błonkoskrzydłe | |
| Nadrodzina | Vespoidea | |
| Rodzina | osowate | |
| Podrodzina | Vespinae | |
| Rodzaj | Vespula | |
| Gatunek | osa dachowa | |
| Synonimy | ||
|
||
Osa dachowa (Vespula germanica) – inwazyjny[1] gatunek owada z rodziny osowatych (Vespidae). Naturalny zasięg jej występowania obejmuje Palearktykę: Europę, północną Afrykę i ciepłe regiony Azji. Została introdukowana na Islandię, do obydwu Ameryk, Afryki Południowej, Nowej Zelandii i Australii[2]. Na nowo zajmowanych terenach szybko zwiększa swój zasięg.
W Polsce jest pospolita[3], spotykana zarówno w lasach, ogrodach jak i na obrzeżach osiedli ludzkich.
Długość ciała robotnicy mieści się w przedziale 11–16 mm, a królowej 16–20 mm[4]. Ubarwienie czarnobrązowe z żółtymi deseniami.
Gniazda os dachowych mają przeważnie średnicę 20–30 cm, ale zdarzają się znacznie większe, sięgające 100 cm. Umiejscawiane są w starych dziuplach lub w ziemi, a w pobliżu osad ludzkich również w otworach w murach[4], elementach dachu lub innych dogodnych lukach budynków[1].
Osa dachowa żywi się owadami (muchy, komary i pszczoły miodne), a także dojrzałymi owocami i sokami drzew. Przy masowych wystąpieniach powoduje znaczne szkody w sadach owoców pestkowych oraz na plantacjach winogron[1].
Użądlenie osy dachowej jest bolesne, ale dla większości ludzi nie stanowi zagrożenia dla zdrowia, poza przypadkami osób uczulonych.
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ a b c Vespula germanica (ang.). Global Invasive Species Database, 2006. [dostęp 8 września 2012].
- ↑ J. M. Carpenter, J. Kojima. Checklist of the species in the subfamily Vespinae (Insecta: Hymenoptera: Vespidae). „Natural history bulletin of Ibaraki University”. 1, s. 51–92, 1997. ISSN 1343-0955 (ang.). (pdf)
- ↑ Fauna Polski - charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. I. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2004. ISBN 83-88147-04-8.
- ↑ a b Władysław Strojny: Nasze zwierzęta. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1981, s. 179. ISBN 83-09-00045-6.
