Ostatni prorok (poemat Jerzego Żuławskiego)
Wygląd
Ostatni prorok – poemat młodopolskiego poety Jerzego Żuławskiego[1][2]. Utwór został napisany strofą pięciowersową, rymowaną ababb, układaną trzynastozgłoskowcem.
- Tedy boży duch we śnie uderzył mnie w głowę,
- a gdym oczy otworzył przelękniony srodze,
- zobaczyłem przed sobą zjawisko ogniowe
- i słyszałem głos grzmiący w powietrza pożodze:
- »Powstań! dosyć już spałeś! oto Ja przychodzę!«
- Więc zerwałem się z łoża, trąc oczy oślepłe
- zbytnim blaskiem i widma postacią rumianą;
- a gdy serce w mej piersi z przestrachu zakrzepłe
- bić znów jęło, pytałem, zginając kolano:
- — Co zacz jesteś, o Panie! i jakie Twe miano?
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Halina Floryńska-Lalewicz: Jerzy Żuławski. culture.pl. [dostęp 2017-01-10]. (pol.).
- ↑ Żuławski Jerzy, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-01-10] .