Ostrołuk
Ostrołuk – łuk, którego szczyt powstał z przecięcia się dwóch fragmentów okręgu. Występuje w późnym romanizmie i gotyku, a także w architekturze islamu. Zastosowanie ostrołuku w architekturze gotyckiej pozwoliło między innymi na uniezależnienie szerokości naw bocznych od szerokości nawy głównej w kościołach bazylikowych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przemysław Trzeciak: 1000 tajemnic architektury. Wydanie II zmienione i rozszerzone. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1967, s. 83.