Pałac Thurn und Taxis
 Główna fasada pałacu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj związkowy | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Emmeramsplatz 5 |
Położenie na mapie Bawarii  | |
Położenie na mapie Niemiec  | |
 49°00′51,9″N 12°05′37,0″E/49,014417 12,093611
| |
| Strona internetowa | |
.jpg)
Pałac Thurn und Taxis (nazywany też pałacem St. Emmeram) – pałac rodu Thurn und Taxis w Ratyzbonie w Niemczech, powstały w przejętych w 1812 budynkach dawnego klasztoru św. Emmerama. Jeden z największych zamieszkanych pałaców w Europie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pałac Thurn und Taxis powstał z przekształcenia zabudowań dawnego, powstałego w VIII w. klasztoru św. Emmerama. Klasztor ten w 1810 został zsekularyzowany[1], a w 1812 r. jego zabudowania przejęli przedstawiciele rodu. Ustanowili tu swoją główną siedzibę i w XIX w. przekształcili go w reprezentacyjny pałac wraz z parkiem[2][1][3]. Budynki stanowiły odszkodowanie za odebrany przedstawicielom rodu w 1808 przez władców Bawarii nadzór nad pocztą[2][3].
Thurn und Taxis rozbudowali kompleks budynków: w latach 1835–1843 urządzili kaplicę pałacową, a w końcu XIX w. wznieśli południowe skrzydło. Budynkom nadali neorenesansowy charakter[2].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Pałac należy do największych zamieszkałych budynków tego typu w Europie. Stanowi dziś zarówno rezydencję przedstawicieli rodu Thurn und Taxis, jak i muzeum[3].
Obok budynków zbudowanych w XIX w. w skład kompleksu wchodzą dawne zabudowania klasztorne[2][4], w tym romański „stary konwent” oraz pochodzący z XVI–XVII w. „nowy konwent”[4], a także romańskie (w skrzydle wschodnim) i gotyckie (w skrzydle północnym) krużganki z pięknym portalem prowadzącym do kościoła[2]. Przy krużgankach znajduje się także neogotycka kaplica z XIX w.[2][4]. Na głównym dziedzińcu wznosi się XVI-wieczna studnia z posągiem Arnulfa z Karyntii[2].
W dawnych stajniach pałacowych działa także muzeum – oddział Bayerisches Nationalmuseum. Znajdują się w nim zbiory zebrane przez przedstawicieli rodu Thurn und Taxis (m.in. porcelana, meble, produkty złotnicze, broń i odzież, a także kolekcja powozów)[2][5], sprzedane przez przedstawicieli rodu dla pokrycia długów podatkowych[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Peter Morsbach: Regensburg, St. Emmeram. [w:] Haus der Bayerischen Geschichte [on-line]. Bayerisches Staatsministerium für Wissenschaft und Kunst. [dostęp 2018-10-05].
- ↑ a b c d e f g h i Daniela Schetar: Regensburg. DuMont Reiseverlag, 2015, s. 59–63. ISBN 978-3-7701-9650-0.
- ↑ a b c Fürstliches Schloss Thurn und Taxis in Regensburg. [w:] Urlaubserlebnis: Regensburg Tourismus und Freizeit... [on-line]. [dostęp 2018-10-06].
- ↑ a b c Das bewohnte Schloss. [w:] Thurn und Taxis [on-line]. [dostęp 2018-10-07].
- ↑ Fürstliche Museen in Regensburg - Thurn und Taxis. [w:] Urlaubserlebnis: Regensburg Tourismus und Freizeit... [on-line]. [dostęp 2018-10-06].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Thurn und Taxis. [dostęp 2018-10-05].
- Fürstliche Schatzkammer Thurn und Taxis Regensburg. [w:] Bayerisches Nationalmuseum [on-line]. [dostęp 2018-10-05].