Przejdź do zawartości

Pałac w Leśnie Górnym

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac w Leśnie Górnym
Zabytek: nr rej. A-866 18 maja 1990[1]
Ilustracja
Pałac w Leśnie Górnym, 2007 r.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Leśno Górne

Ukończenie budowy

lata 90. XIX wieku

Położenie na mapie gminy Police
Mapa konturowa gminy Police, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Pałac w Leśnie Górnym”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Pałac w Leśnie Górnym”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Pałac w Leśnie Górnym”
Położenie na mapie powiatu polickiego
Mapa konturowa powiatu polickiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pałac w Leśnie Górnym”
Ziemia53°30′42,08″N 14°30′51,52″E/53,511689 14,514311

Pałac w Leśnie Górnym – zabytkowy neogotycki (eklektyzm) pałac z poł. XIX wieku w Leśnie Górnym w gminie Police (województwo zachodniopomorskie).

Historia i architektura

[edytuj | edytuj kod]

Został zbudowany przez Hermanna Schoefflera w latach 90. XIX wieku. Architektura budowli utrzymana została w stylu neogotyckim z formami eklektyzmu. Pałac zbudowano z otynkowanej czerwonej cegły i przykryty został czterospadowym dachem, na osi krótkiej przesłonięty parawanowymi ścianami[2]. Posiada narożną, ośmioboczną wieżę przy fasadzie. Budynek jest trójkondygnacyjny o elewacjach podzielonych symetrycznie otworami okiennymi. Właściciele - rodzina Brussow - doprowadzili elektryczność, wodę i kanalizację, zamontowali podłogi wyłożone dębowym parkietem oraz wprowadzili centralne ogrzewanie. Kolejni natomiast urządzili park przypałacowy, w którym ustawiono w 1934 r. głaz ku pamięci poety Hermanna Lönsa.

Po II wojnie światowej obiekt przeszedł pod jurysdykcję polską. Od lat 60. XX w. pałac popadał w ruinę. W 2000 r. podjęto odbudowę pałacu i przyległego terenu. Obecnie budowla jest odrestaurowana i stanowi własnością prywatną.

Pałac oraz park z poł. XIX w. (nr. rej. A-866 z 18.05.1990 r.) znajdują się w rejestrze zabytków[1], natomiast teren dziedzińca gospodarczego stanowi zabudowę o lokalnych wartościach kulturowych.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 89 [dostęp 2015-09-18].
  2. Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 111, ISBN 978-83-7495-133-3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]