Pachychylon ozdobny
| Pachychilon pictum[1] | |||
| (Heckel & Kner, 1858) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
pachychylon ozdobny | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Pachychylon ozdobny[3] (Pachychilon pictum) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae).
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Endemiczny gatunek występujący tylko w jeziorach Ochrydzkim i Skutari. Ryba stadna, żyje w płytkich partiach jezior.
Cechy morfologiczne[edytuj | edytuj kod]
Długość 12–15 (maksymalnie 16) cm. Ciało smukłe, mocno wyciągnięte, bocznie spłaszczone. Pysk ostry, wyciągnięty w przód i skierowany skośnie w górę. Wargi bardzo grube. Linia boczna pełna. Łusek brak. Płetwy piersiowe mają po 17–18 promieni, brzuszne 10–11, płetwa ogonowa 19, a płetwa odbytowa 11–12 promieni. Pierwszy promień w płetwie grzbietowej jest o połowę krótszy od pozostałych i wyraźnie od nich oddzielony. Grzbiet brązowoszary, boki głowy bardzo ciemne, pokrywy skrzelowe srebrzyście lśniące, boki jasnobrązowe do żółtawych brzuch biały, Od grzbietu wzdłuż boków nieregularnie rozmieszczone brązowe kropki i plamy schodzące poniżej linii bocznej. Płetwy grzbietowa i ogonowa żółtawe.
Odżywianie[edytuj | edytuj kod]
Żywi się głównie planktonem i larwami owadów. Czasem również owadami zbieranymi z powierzchni wody oraz bentosem.
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Tarło od maja do sierpnia, wśród przybrzeżnej roślinności. W tym okresie brzuch przybiera różowy kolor. Ikra jest przyklejana do roślinności lub żwirowatego podłoża.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pachychilon pictum, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Pachychilon pictum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb : słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb : słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7.
- Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby słodkowodne. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk, Eligiusz Nowakowski i Jacek Wagner. Warszawa: Świat Książki, 1997. ISBN 83-7129-441-7.
- Pachychilon pictum. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 13 czerwca 2009]