Panpan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zdjęcie „dziewczyn panpan” wykonane około 1945 r.

Panpan (jap. パンパン, ang. pom-pom, pom-pom girl) – termin określający byłe japońskie prostytutki uliczne, które świadczyły usługi seksualne żołnierzom amerykańskim, którzy okupowali Japonie po II wojnie światowej[1][2][3]. Wiele z tych kobiet zostało zubożałych w wyniku wojny, straciło rodziny i majątek oraz zostało zmuszonych do prostytucji[4]. 70% tych kobiet specjalizowało się w seksie z obcokrajowcami[5].

Nazywano je także „Pansuke” (パン助)[6], „Panpangāru” (パンパンガール), „Yoru no Onna” (夜の女 dosł. kobieta nocy)[5], „Yami no Onna” (闇の女 dosł. kobieta ciemności)[7]. Termin „Yami no Onna” (闇の女 dosł. kobieta ciemności) był używany w tym samym czasie w odniesieniu do prostytutek ulicznych wraz z japońskimi odpowiednikami, ale z czasem to rozróżnienie zniknęło[8].

Obszary i regiony[edytuj | edytuj kod]

26 marca 1946 roku wraz z likwidacją Stowarzyszenie Rekreacji i Rozrywki (Recreation and Amusement Association (RAA)), które powstało wkrótce po klęsce Japonii w II wojnie światowej, mówi się, że prostytutki, które straciły pracę, wyszły na ulice i stały się dziewczynami panpan lub działały równolegle z RAA[9]. Szacuje się, że w 1947 r. w Tokio było 30 000 dziewczyn panpan[10], a w sześciu głównych miastach Japonii łącznie 40 000[11].

  • Wiele panpan działało w tokijskich dzielnicach Ueno, Shinjuku i Yurakucho.
  • W latach 1950-1955 powstało duże centrum panpan’ów w mieście Chitose na Hokkaido dla sił zbrojnych USA. Wiele kobiet pracujących tam było spoza Hokkaido[12].
  • W powojennej Jokohamie istniała ulica Panpan (パンパン)[13].

Polowanie na panpan’y[edytuj | edytuj kod]

Od początku okupacji Departament Zdrowia Publicznego i Opieki Społecznej (PHW) Sztabu Generalnego Mocarstw Alianckich kładł nacisk na zwalczanie chorób przenoszonych drogą płciową. SCAPIN nr 153 Memorandum w sprawie kontroli chorób przenoszonych drogą płciową wydane w październiku 1945 r. zobowiązywało Departament Zdrowia i Opieki Społecznej do dostarczania danych identyfikacyjnych pacjentów i zapobiegania zakażeniom, w tym kiły, rzeżączki i wrzodów wenerycznych na liście określonych chorób zakaźnych. Określa także badania i leczenie osób zagrożonych. W ramach tych działań, oprócz nawiązywania kontaktów z poszczególnymi przypadkami zarażenia, w Kioto w listopadzie 1945 i styczniu 1946 przeprowadzono „polowanie”, podczas którego wszyscy ludzie byli poddawani testom na ulicach a osoby zarażone były masowo aresztowane. W listopadzie 1946 roku w Ikebukuro doszło do kolejnego incydentu, w którym Korpus Żandarmerii Wojskowej Stanów Zjednoczonych i Japońska Policja aresztowali dużą liczbę przechodzących kobiet i wysłali je do szpitala Yoshiwara na badanie pochwy. Po wejściu w życie ustawy o zapobieganiu chorobom wenerycznym w 1948 r. „polowanie” zostało przeniesione do urzędu kontroli chorób przenoszonych drogą płciową Departamentu Policji Metropolitalnej, ale nadal podlegało Korpusowi Żandarmerii Wojskowej Stanów Zjednoczonych[14].

Nazywano to „łapaniem” (キャッチ) lub „polowaniem na panpan’y” (パンパン狩り)[15].

Wpływy[edytuj | edytuj kod]

Charakterystyczny łamany angielski używany przez panpan’y (zmieszany z japońskim i odbiegający od gramatyki angielskiej) nazywany był „pangrish”. Panglish zniknął wraz z wejściem w życie traktatu pokojowego w San Francisco w 1952 roku[16].

Powojenna dziecięca zabawa w „polowanie na panpan’y” (パンパン狩り) była uważana za problematyczną[17]. Uważa się, że jest to gra, w której dwóch chłopców i dwie dziewczynki toczą się parami po macie, a jeśli wpadną na inne dzieci, zmienią partnera i bawią się dalej[18].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ 三省堂編修所 編『大きな活字のコンサイスカタカナ語辞典』（第4版）三省堂、2010年2月10日、868頁。 (Redakcja Sanseido, „Zwięzły słownik katakany napisany dużym drukiem” (wydanie 4), Sanseido, 10 lutego 2010, s. 868.) ISBN 978-4-385-11063-9.
  2. ↑ 赤塚行雄「敗戦後のヨコハマ--パンパンガールという風俗」『公評』第42巻第5号、公評社、2005年、(赤塚 2005, p. 58-65.) (Yukio Akatsuka, „Jokohama po klęsce wojennej – zwyczaje dziewcząt Panpan”, Kohyeong, t. 42, nr 5, Kohyeisha, 2005. (Akatsuka 2005, s. 58-65.))
  3. ↑ パンパン 現代美術用語辞典. artscape.jp. [dostęp 2023-01-15].
  4. ↑ 奥田 2007, pp. 39. (Okuda 2007, s. 39.)
  5. ↑ a b 『世界大百事典』 4巻、平凡社、2007年9月1日。(p. 572.) („Największa encyklopedia świata”, tom 4, Pingfanshe, 1 września 2007. (s. 572.))
  6. ↑ 加藤廸男 編『20世紀のことばの年表』東京堂出版、2001年11月5日。(加藤 2001, p. 100.) („Chronologia języka XX wieku” pod redakcją Kato, Tokyodo Publishing, 5 listopada 2001 r. (Kato 2001, s. 100.)) ISBN 4-490-10567-3.
  7. ↑ 講談社 編『暮らしの年表/流行語 100年』講談社、2011年。(暮らしの年表 2011, p. 83.) (Pod redakcją Kodansha, Chronologia życia/100 lat popularnych słów, Kodansha, 2011. (Chronologia życia 2011, s. 83.)) ISBN 978-4-06-216745-1.
  8. ↑ 井上et al 2004, p. 296-302. (Inoue et al 2004, s. 296-302.)
  9. ↑ 井上et al 2004, p. 296-297. (Inoue et al 2004, s. 296-297.)
  10. ↑ Tsuchiya, Tomoko (2011). Cold War Love: Producing American Liberalism in Interracial Marriages between American Soldiers and Japanese Women (Ph.D. thesis). University of California San Diego. (Tsuchiya 2011, p. 57.) (Tsuchiya, Tomoko (2011). Miłość zimnej wojny: produkcja amerykańskiego liberalizmu w małżeństwach międzyrasowych między amerykańskimi żołnierzami a Japonkami (praca doktorska). Uniwersytet Kalifornijski w San Diego. (Tsuchiya 2011, s. 57.))
  11. ↑ 佐々木毅, 富永健一, 正村公宏, 鶴見俊輔, 中村政則 編『戦後史大事典1945‐2004 増補新版』三省堂、2005年。(戦後史大事典 2005, p. 763.) (Takeshi Sasaki, Kenichi Tominaga, Kimihiro Masamura, Shunsuke Tsurumi i Masanori Nakamura zredagowali „Kronikę historii powojennej 1945–2004. Nowe i rozszerzone wydanie” Sanseido, 2005. (Encyklopedia historii powojennej 2005, s. 763.)) ISBN 4385154333.
  12. ↑ 千歳市史編さん委員会 編『新千歳市史 通史編』 下巻、千歳市、2019年3月28日、1003頁。 („Historia ogólna Nowego Miasta Chitose” opracowana przez Komitet ds. Historii Miasta Chitose, t. 1, miasto Chitose, 28 marca 2019 r., strona 1003).
  13. ↑ 松沢 2003, p. 64. (Matsuzawa 2003, s. 64.)
  14. ↑ 奥田 2007, pp. 13–23. (Okuda 2007, s. 13–23.)
  15. ↑ 「パンパン」から考える占領下の性暴力と差別　戦後75年、今も変わらぬ社会. mainichi.jp. [dostęp 2020-08-14].
  16. ↑ 米川明彦『俗語百科事典』朝倉書店、2021年7月1日。(米川 2021, p. 82-83.) („Encyklopedia slangu” Yonekawy Akihiko, Asakura Shoten, 1 lipca 2021 r. (Yonekawa 2021, s. 82-83.)) ISBN 978-4-254-51068-3.
  17. ↑ 前田偉男『モラル・ガイダンス』 p.235 (Hideo Maeda „Wskazówki moralne” s. 235)
  18. ↑ 下川耿史 編『性風俗史年表 昭和[戦後]編 1945-1989』河出書房新社、2007年7月13日。(下川 2007, p. 61.) (Shimogawa Gengshi opracował „Chronologię historii obyczajów seksualnych, Showa [po wojnie] 1945–1989” Kawade Shobo Shinsha, 13 lipca 2007 r. (Shimokawa 2007, s. 61.)) ISBN 978-4-309-22466-4.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Panpan&oldid=71977875”