Przejdź do zawartości

Parafia św. Antoniego Padewskiego w Huszlewie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia św. Antoniego Padewskiego
Ilustracja
Kościół parafialny
Państwo

 Polska

Siedziba

Huszlew

Adres

Huszlew
08-206 Huszlew

Data powołania

1666

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Diecezja

siedlecka

Dekanat

Łosice

Kościół

św. Antoniego Padewskiego

Proboszcz

ks. Zbigniew Rozmysł

Wezwanie

św. Antoniego Padewskiego

Wspomnienie liturgiczne

13 czerwca

Położenie na mapie gminy Huszlew
Mapa konturowa gminy Huszlew, w centrum znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Antoniego Padewskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Antoniego Padewskiego”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Antoniego Padewskiego”
Położenie na mapie powiatu łosickiego
Mapa konturowa powiatu łosickiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia św. Antoniego Padewskiego”
Ziemia52°08′14,4″N 22°50′26,2″E/52,137333 22,840611

Parafia św. Antoniego Padewskiego w Huszlewieparafia rzymskokatolicka w dekanacie Łosice diecezji siedleckiej.

Zasięg parafii

[edytuj | edytuj kod]

Do parafii należą wierni z miejscowości: Huszlew, Bachorza, Dziadkowskie, Felin, Juniewicze, Kiełbaski, Kobylany, Kownaty, Krasna, Krzywośnity, Liwki Szlacheckie, Liwki Włościańskie, Waśkowólka, Władysławów, Wygoda, Wygnanki, Zienie i Żurawlówka.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy kościół w Huszlewie wystawił w 1666 roku Wojciech Emeryk Mleczko herbu Doliwa, wojewoda podlaski i senator, dziedzic dóbr Szkopy i Huszlew, wraz z żoną Anną z Bnina Opalińską. Parafię huszlewską erygowano dnia 16 czerwca 1666 roku. Z uwagi na źle wybrany teren pod zabudowę w 1689 roku budowlę w całości przeniesiono w inne, bardziej suche miejsce.

18 lipca 1730 roku poświęcono kamień węgielny pod nową świątynię. Fundatorami byli książę Franciszek Woroniecki herbu Korybut i jego żona Anna Wyrozębska. Kościół – ukończony po czterech latach budowy – został poświęcony 11 lipca 1734 roku. W 1758 uroczystej konsekracji dokonał biskup łucki Erazm Wołłowicz. Budynek przetrwał do roku 1851, kiedy to władze opieczętowały kościół i zakazały w nim zgromadzeń z uwagi na fatalny stan techniczny, zagrażający bezpieczeństwu wiernych. Od sierpnia do listopada tego roku, nabożeństwa odbywały się na cmentarzu pod gołym niebem, po czym zezwolono na odprawianie nabożeństw w domu prywatnym. Od 1852 roku obrządek sprawowany był pod prowizoryczną drewnianą wiatą.

Kolejny kościół wybudowano w Huszlewie dopiero po piętnastu latach. Obecnie istniejącą świątynię wznoszono w latach 1859-1867 z ofiar wiernych, przy pomocy finansowej ówczesnego właściciela wsi – księcia Jeremiasza Woronieckiego. Dnia 13 czerwca 1867 uroczystego poświęcenia dokonał ksiądz Franciszek Garbaczewski – dziekan bialski i miejscowy proboszcz. Kościół stał się celem lokalnych pielgrzymek za sprawą posiadania słynącego łaskami obrazu św. Antoniego Padewskiego.

W latach 1875–1905 miały miejsce prześladowania wiernych obrządku unickiego. Zabraniano im uczęszczania na odpusty do Huszlewa, egzekwując od łamiących zakaz wysokie kary pieniężne. Kiedy w 1905 roku car ogłosił ukaz o tolerancji religijnej, w parafii huszlewskiej przybywa ponad 4000 wiernych – dawnych unitów, którzy wcześniej pod przymusem zostali przyłączeni do Cerkwi prawosławnej.

W latach 1891–1919 parafia huszlewska obejmowała wiernych z Bordziłówki i Leśnej Podlaskiej, na skutek skasowania tamtejszej parafii, nieistniejącej formalnie już od roku 1875, kiedy to skasowano całą diecezję bialską. Klasztor w Leśnej zamieniono na prawosławny żeński monaster.

Podczas I wojny światowej Rosjanie zrabowali kościelne dzwony, a Niemcy organy. W dniu 11 maja 1932 roku, kościół został konsekrowany przez biskupa podlaskiego Henryka Przeździeckiego. Podczas ofensywy Armii Czerwonej w 1944 roku dach i sufit kościoła zostały uszkodzone przez artylerię. Restauracja kościoła miała miejsce w latach 1945-1946.

Kościół parafialny pw. św. Antoniego Padewskiego

[edytuj | edytuj kod]
Kościół parafialny
Kościół Parafialny w Huszlewie
Północna strona kościoła parafialnego w Huszlewie
Południowa strona kościoła parafialnego w Huszlewie
Kartusz z herbami Korybut i Ślepowron na witrażu w kościele parafialnym w Huszlewie
Dzwonnica-brama kościoła parafialnego w Huszlewie
Ołtarz św. Antoniego w kościele parafialnym w Huszlewie
Ołtarz Matki Bożej Nieustającej Pomocy w kościele parafialnym w Huszlewie
Tablica fundacyjna na kościele parafialnym w Huszlewie

Kościół zbudowano w stylu neogotyckim. Murowany z cegły i kamienia polnego na planie prostokąta 28 X 13 m. z częścią prezbiterialną w kształcie trapezu, wydzieloną przez dwie kruchty. Wysokość wnętrza kościoła wynosi 15,8 m. Wnętrze oświetlają trzy pary wysokich, ostrołukowych okien z witrażami wykonanymi współcześnie oraz dwa okna w prezbiterium z witrażami z 1899 roku, wykonanymi przez zakład św. Łukasza w Warszawie, przedstawiającymi Matkę Bożą Bolesną i św. Jana. Pod postaciami umieszczono herby Korybut i Ślepowron.

We wnętrzu neogotycki ołtarz główny i ambona przebudowane w 1896 roku przez Zakład Artystyczny Antoniego Grmela z Warszawy. Z tego samego warsztatu pochodzą też chrzcielnica i dwa ołtarze boczne: Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Antoniego. Zasłony do nich stanowią malowane na płótnie obrazy Józefa Buchbindera z 1897 roku, przedstawiające św. Annę i św. Jana Nepomucena. Wysoki ołtarz główny ze sceną Ukrzyżowania zwieńczony jest misternie wykonanym szczytem z pinaklami. Po jego bokach mieszczą się niewielkie wbudowane w ścianę stalle. Na wyposażeniu kościoła znajdują się też cztery feretrony, dwa konfesjonały oraz Droga Krzyżowa ufundowana w 1923 roku.

Elewacja kościoła jest otynkowana i wykończona gzymsem. Fasada główna – ujęta w dwie skarpy – zwieńczona jest trójkątnym szczytem z pięcioma sterczynami, z których środkowa posiada arkadę z sygnaturką. Nad ostrołukowym portalem, również ujętym dwoma skarpami, znajduje się oculus z rozetą. Na ścianie fasady tablica fundacyjna poświęcona Jeremiaszowi Woronieckiemu.

Teren przykościelny ogrodzony jest kamiennym murem z dwoma furtkami i oryginalną arkadową, trójprzęsłową dzwonnicą-bramą z 1860 roku.

Na terenie należącym do kościoła znajdują się też: drewniana plebania z końca XIX wieku oraz kostnica zbudowana z kamienia polnego w 1860 roku.

Cmentarz parafialny

[edytuj | edytuj kod]
Cmentarz parafialny
Grobowiec Heleny Chrzanowskiej
Huszlew. Brama cmentarza parafialnego
Nagrobek Marii z Przeradoskich Nowodworskiej
Nagrobek Andrzeja Tyborowskiego
Cmentarz parafialny w Huszlewie
Nagrobek ks. Franciszka Garbaczewskiego

Położony przy drodze do Białej Podlaskiej w odległości ok. 400m od kościoła cmentarz parafialny posiada powierzchnię 1,6 ha. Założony został w 1844 roku, a powiększony w roku 1946. Cmentarz ogrodzony jest kamiennym murem z ceglaną arkadową dzwonnicą-bramą. Kwatery wyznaczają dwie krzyżujące się aleje – osie zbliżonego do kwadratu planu cmentarza.

Najstarsze zachowane nagrobki należą do Andrzeja Tyborowskiego oraz Marianny z Przeradoskich Nowodworskiej i pochodzą z lat 1840-1844. Pozostałe nagrobki z połowy XIX i przełomu XIX i XX wieku należą do okolicznych właścicieli ziemskich i księży (m.in. grób ks. Franciszka Garbaczewskiego). Na cmentarzu znajduje się również ceglana ażurowa kaplica wsparta na trzech filarach. Wewnątrz kaplicy ołtarz z figurą Chrystusa Ukrzyżowanego. Według niepotwierdzonych danych jest to kaplica grobowa ostatnich właścicieli Huszlewa – książąt Woronieckich, zmarłych przed 1939 rokiem.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • ks. Zdzisław Młynarski "Święty Antoni Padewski patron parafii Huszlew" Rzym 1979.
  • o. Kazimierz Szafraniec "Decus Podlachiae – Ozdoba Podlasia(...)" ATK Warszawa 1982
  • Janusz Maraśkiewicz (red.) "Zabytkowe cmentarze i mogiły w Polsce – województwo bialskopodlaskie" Warszawa 1995.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]