Paramesopsocus

Paramesopsocus
Azar et al., 2008
Okres istnienia: jura późna–kreda wczesna PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 161.5/100.5 161.5/100.5
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Podgromada	owady uskrzydlone
Infragromada	nowoskrzydłe
Nadrząd	Paraneoptera
Rząd	psotniki
Podrząd	Troctomorpha
Infrarząd	Amphientometae
Nadrodzina	Electrentomoidea
Rodzina	Electrentomidae
Rodzaj	Paramesopsocus
Typ nomenklatoryczny
Paramesopsocus adibi Azar et al., 2008

Paramesopsocus – wymarły rodzaj owadów z rzędu psotników i rodziny Electrentomidae. Obejmuje dwa opisane gatunki. Żyły na terenie obecnej Azji. W zapisie kopalnym znane są z jury i kredy.

Taksonomia

Rodzaj ten wprowadzili w 2008 roku Dany Azar, Lara Hajar, Shadi Adib Indary oraz André Nel na łamach Annales de la Société Entomologique de France. W tej samej publikacji opisano także oba jego gatunki:

• Paramesopsocus adibi Azar et al., 2008
• Paramesopsocus lu Azar et al., 2008

Gatunkiem typowym wyznaczono P. adibi. Jego opisu dokonano na podstawie skamieniałości znalezionej w Formacji Karabastau na stanowisku Karatau-Michajłowka we wsi Ałlije w obwodzie turkiestańskim na południu Kazachstanu. Datuje się ją na kelowej lub oksford w jurze środkowej. P. lu opisano natomiast na podstawie inkluzji w bursztynie libańskim z formacji Grès du Liban. Odnaleziono je w Mdejridż w okolicy Hammany w muhafazie Dżabal Lubnan w Libanie. Datuje się je na późny barrem lub wczesny apt w kredzie.

Autorzy opisu umieścili ten rodzaj w monotypowej rodzinie Paramesopsocidae w podrzędzie Psocomorpha, bez wskazywania infrarzędu. W 2013 roku Edward L. Mockford, Charles Lienhard i Kazunori Yoshizawa zrewidowali systematykę kredowych psotników. Paramesopsocus przeniesiony został do rodziny Electrentomidae w podrzędzie Troctomorpha.

Morfologia

Owady o ciele długości około 2 mm. Głowa zaopatrzona była w oczy złożone, trzy duże przyoczka i zbudowane z 15 członów czułki, przy czym 13 członów tworzących biczyk podzielonych było delikatnymi przewężeniami na pierścienie rzekome. Tułów miał 0,5–0,8 mm szerokości i prawie trójkątne śródplecze. Odnóża miały zbudowane z trzech członów stopy o pazurkach zaopatrzonych w pojedynczy ząbek przedwierzchołkowy, pozbawione przylg. Skrzydła były gładkie i przezroczyste. Przednie skrzydło miało 2,1–2,4 mm długości, 0,75–0,8 mm szerokości i odznaczało się pogrubioną, zesklerotyzowaną pterostygmą z nodusem włączonym w jej nasadę. Nodulus był haczykowaty. Krótka żyłka subkostalna zakrzywiała się i po osiągnięciu żyłki radialnej zlewała się z nią, po czym w odsiebnej części uwalniała się na powrót i pod ostrym kątem dochodziła do kostalnego brzegu skrzydła. Komórka radialna była zamknięta, dłuższa niż szersza. Areola postica była wolna, pomiędzy jej komórką a żyłką medialną brak było żyłek poprzecznych. Druga żyłka kubitalna była słabsza od pozostałych żyłek. Skrzydło tylne było krótsze i węższe. Cechowało się zamkniętą komórką środkową. Żyłka medialna rozwidlona była na dwie gałęzie, z których pierwsza była niemal dwukrotnie dłuższa od drugiej. Odwłok miał nieco ponad 0,6 mm szerokości.