Pardipicus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pardipicus
Bonaparte, 1854[1]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

dzięciołowe

Podrząd

dzięciołowce

Nadrodzina

Picoidea

Rodzina

dzięciołowate

Podrodzina

dzięcioły

Plemię

Picini

Rodzaj

Pardipicus

Typ nomenklatoryczny

Chloropicus caroli Malherbe, 1852

Synonimy
Gatunki

2 gatunki – zobacz opis w tekście

Pardipicusrodzaj ptaków z podrodziny dzięciołów (Picinae) w obrębie rodziny dzięciołowatych (Picidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 14–18 cm; masa ciała 30–68 g[4].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Pardipicus: łac. pardus, pardi „lampart”, od gr. παρδος pardos „lampart”; picus „dzięcioł”[5].
  • Stictocraugus: gr. στικτος stiktos „plamisty, cętkowany”, od στιζω stizō „tatuować”; κραυγος kraugos „dzięcioł”[6].
  • Cnipotheres: gr. κνιψ knips, κνιπος knipos „kornik, owad”; -θηρας -thēras „łowca”, od θηραω thēraō „polować”, od θηρ thēr, θηρος thēros „bestia, zwierzę”[7]. Gatunek typowy: Chloropicus caroli Malherbe, 1852.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Gatunki wyodrębnione z Campethera; w takim ujęciu do rodzaju należą następujące gatunki[8]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Nowa nazwa dla Pardipicus Bonaparte, 1854 ze względu na puryzm.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ch.L. Bonaparte. Conspectus Volucrum Zygodactylorum. „Ateneo Italiano”. 2, s. 124, 1854. (łac.). 
  2. F. Heine. Catalogue of Birds collected on the rivers Camma and Ogobai, Western Africa, by Mr. P. B. du Chailluin 1858, with notes and descriptions of new species by John Cassin. „Journal für Ornithologie”. 8, s. 192, 1860. (niem.). 
  3. J. Cabanis & F. Heine: Museum Heineanum: Verzeichniss der ornithologischen Sammlung des Oberamtmann Ferdinand Heine, auf Gut St. Burchard vor Halberstadt. T. 4: Klettervögel. Cz. 2: Spechte. Halberstadt: In Commission bei R. Frantz, 1863, s. 131. (niem.).
  4. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette: Woodpeckers (Picidae), version 1.0. W: S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (red.): Birds of the World. Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020. DOI: 10.2173/bow.picida1.01. [dostęp 2023-04-22]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  5. The Key to Scientific Names, Pardipicus [dostęp 2023-04-22].
  6. The Key to Scientific Names, Stictocraugus [dostęp 2023-04-22].
  7. The Key to Scientific Names, Cnipotheres [dostęp 2023-04-22].
  8. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Picini Leach, 1820 (Wersja: 2023-04-08). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-22].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).