Pekiński Ogród Botaniczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pekiński Ogród Botaniczny
北京植物园, Běijīng Zhíwùyuán
Ilustracja
Państwo

 Chiny

Miejscowość

Pekin

Powierzchnia

400 ha

Data założenia

1955

Położenie na mapie Chin
Mapa konturowa Chin, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Pekiński Ogród Botaniczny”
Ziemia39°59′52″N 116°12′14″E/39,997778 116,203889
Strona internetowa

Pekiński Ogród Botaniczny (chiń. trad. 北京植物園, chiń. upr. 北京植物园, pinyin Běijīng Zhíwùyuán) – ogród botaniczny znajdujący się około 15 kilometrów na północny zachód od centrum Pekinu, w Chińskiej Republice Ludowej.

Obejmujący obszar 400 hektarów ogród otwarto w 1955 roku[1]. Początkowo rozwijał się dynamicznie, ale podupadł w okresie rewolucji kulturalnej. Do projektu powrócono w latach 80. XX wieku, a najważniejszym bodźcem rozwojowym ogrodu była Olimpiada w 2008[2]. Położony jest u podnóża zachodniego krańca Pachnących Wzgórz, niedaleko parku Xiangshan.

Na obszarze parku znajduje się jezioro[1], arboretum i 11 parków tematycznych: m.in. ogród piwonii, ogród brzoskwiniowy, ogród różany i ogród bambusowy. Na terenie całego ogrodu rośnie w sumie ponad 1 500 000 roślin z 10 000 różnych gatunków[3].

Głównym obiektem ogrodu jest wzniesiona w 1999 roku[4] szklarnia o powierzchni 6 500 m²[1], będąca największym tego typu obiektem w Azji[5]. Wewnątrz niej znajduje się 13 tematycznych sal z roślinami z różnych regionów świata[1]. Obok szklarni wznosi się zajmująca obszar 11 000 m² stacja badawcza z laboratoriami i czytelnią[4][6].

Na obszarze ogrodu znajduje się także kilka obiektów historycznych, m.in. pawilon pamięci Cao Xueqina, grobowiec Liang Qichao czy Świątynia Śpiącego Buddy[5]. Pochodząca z czasów dynastii Tang świątynia położona jest w północnej części parku. Składa się z czterech pawilonów przedzielonych dziedzińcami, a jej główną atrakcją jest ważąca 54 tony figura leżącego Buddy[4]. Obok świątyni znajduje się hotel z restauracją i basenem[1].

Ogród odwiedza co roku około 1,4 mln osób[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Beijing Botanical Garden. kinabaloo.com. [dostęp 2010-03-03]. (ang.).
  2. Robert Rochowiak, Ogród Botaniczny w Pekinie, w: Wieści Akademickie, nr 7-8/2014, wyd. AR Poznań, s.36, ISSN 1429-3064
  3. Beijing Botanical Garden (Beijing Zhiwuyuan) [Beijing]. luopan.com. [dostęp 2010-03-03]. (ang.).
  4. a b c d Beijing Botanical Gardens. beijing-visitor.com. [dostęp 2010-03-03]. (ang.).
  5. a b Beijing Botanical Garden. beijingtrip.com. [dostęp 2010-03-03]. (ang.).
  6. Beijing Botanical Gardens. china.org.cn. [dostęp 2010-03-03]. (ang.).