Perukowiec podolski

Perukowiec podolski
	; Pokrój krzewu
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	mydleńcowce
Rodzina	nanerczowate
Rodzaj	perukowiec
Gatunek	perukowiec podolski
	Nazwa systematyczna
	Cotinus coggygria Scop.; Fl. carniol. ed. 2, 1:220. 1771
Synonimy
	Cotinus coggygria Mill.;
	Cotinus coggygria Mill.;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Perukowiec podolski (Cotinus coggygria Scop.) – gatunek krzewu z rodziny nanerczowatych (Anacardiaceae). Pochodzi z południowo-zachodniej Azji i z południowo-wschodniej Europy^[4]. W wielu krajach, również w Polsce, jest uprawiany jako roślina ozdobna. Nazwa rodzajowa rośliny pochodzi od bardzo ładnych, delikatnych kwiatostanów, przypominających perukę.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Krzew o zaokrąglonym pokroju, dorastający po 10 latach do 3–5 m wysokości (zależnie od odmiany). Drewno żółte, ma charakterystyczny zapach.
Liście: Liście rozwijają się bardzo późno, bo dopiero pod koniec maja. Ulistnienie skrętoległe. Wielką ozdobą tego krzewu są jajowate, całobrzegie liście. U najczęściej uprawianych odmian są one stale czerwone, o bardzo ładnym odcieniu. Jesienią przebarwiają się na kolor żółty, pomarańczowy lub czerwony. Nagie liście mają jajowaty kształt, u nasady są zwężone.
Kwiaty: Kwiaty są bardzo małe, zielonożółte i tworzą duży kwiatostan – wiechę, o średnicy ok. 20 cm. Wiechy wyrastają na końcach pędów. Roślina kwitnie bardzo obficie od maja do lipca.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Sadzony jako roślina ozdobna w parkach i ogródkach przydomowych. Zaletami ozdobnymi są piękne czerwone liście i delikatny, ładny kwiatostan bardzo długo utrzymujący się na roślinie. O ile pojedyncze kwiatki są niepozorne, to cały kwiatostan wygląda bardzo ładnie na tle czerwonych liści. Czerwone, delikatne i pierzaste utrzymują się bardzo długo na krzewie także w czasie owocowania, dodając mu uroku.
Sposób uprawy: nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Może rosnąć nawet na piaszczystych glebach, ale najlepiej się rozwija na glebach piaszczysto-gliniastych z dodatkiem wapnia. Jest całkowicie mrozoodporny. Dobrze znosi suszę. Należy go sadzić na słonecznym lub półcienistym miejscu.

Kultywary[edytuj | edytuj kod]

‘Royal Purple’ – liście o oryginalnym, ciemnopurpurowym kolorze, jesienią przebarwiają się na jaskrawoczerwony. Bardzo ładne kwiatostany w czasie kwitnienia i owocowania. Rośnie nieco wolniej niż typowy gatunek o zielonych liściach. Dorasta do 3 m (po 10 latach).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-25] (ang.).
↑ Cotinus coggygria, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-10].

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-25] (ang.).

[iucn-3] Cotinus coggygria, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[4] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-10].

[1]

[2]

[3]

[4]