Peryderma

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Peryderma, korkowica – wtórna tkanka okrywająca występująca u roślin wieloletnich powstająca na powierzchni łodyg i korzeni, w trakcie przyrostu na grubość. Peryderma składa się z 3 warstw tkanek (felodermy, tkanki korkotwórczej i korka), pełniących odmienne funkcje. Peryderma zastępuje tkanki pierwotne (skórkę i korę pierwotną). Właściwą funkcję ochronną pełni w perydermie korek, czyli tkanka zbudowana z martwych komórek o ścianach wysyconych suberyną. Korek powstaje dzięki działalności miazgi korkorodnej – fellogenu[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski, Botanika t.1 Morfologia, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 138–139, ISBN 83-01-13953-6.