Piotr Szełochonow

Piotr Szełochonow
Data i miejsce urodzenia	15 sierpnia 1929 ; Hajduki Województwo wileńskie, Polska
Data i miejsce śmierci	15 września 1999 ; Petersburg
Zawód	aktor, reżyser
Lata aktywności	1942–1999
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Piotr Iłłarionowicz Szełochonow (ukr. Петро Іларіонович Шелохонов, biał. Пятро Ларывонавіч Шэлахонаў, ros. Пётр Илларио́нович Шелохо́нов; ur. 15 sierpnia 1929 w Hajdukach zm. 15 września 1999 w Petersburgu) – rosyjski aktor i reżyser teatralny i filmowy polsko-ukraińskiego pochodzenia^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Hajduki, Województwo wileńskie, Polska. Jego ojciec, Larion, był felczerem medycznym. Przeżył okupację sowiecką i niemiecką w czasie II wojny światowej.

Ukończył kolegium aktorstwa w Irkucku. Debiutował rolą Hamleta w szekspirowskiej sztuce Hamlet w 1959 roku. Mierzył 180 cm wzrostu.

W 1979 roku został uhonorowany tytułem Zasłużonego Artysty RFSRR. W 1989 roku otrzymał Medal „Weteran pracy”.

Był żonaty. Miał syna i córkę.

(1997) Anna Karenina – majordom Kapitonicz
(1997) Pasażerka – pasażer
(1992) Richard II – lord marszałek
(1991) Moj łuczszij drug, gienierał Wasilij, syn Iosifa Stalina – pułkownik Sawinych
(1988) Chleb – imia suszczestwitielnoje – Kowal Akimow
(1987) Moonzund – Andrejew
(1986) Czerwona strzała – Jusow
(1985) Sofja Kowalewska – Iwan Sieczenow
(1985) Drugi oddech – Semenich, kierownik sportu
(1984) Testament Profesora Dowella – biznesmen
(1983) Magistrala – Gadałow
(1982) Golos – Leonid, kierownik produkcji
(1981) Sindikat-2 – agent Fomiczew
(1981) Prawda leitenenta Klimowa – starszy miczman Nikolaj Czerwonienko
(1981) Dewushka i Grand – kierownik sportu
(1980) Żyzń i prikluczenija czetyrioch druziej – gospodarz
(1979) Yawka z powinnoj – pułkownik Turilin
(1978) Vsyo reshayet mgnoveniye – trener Matwejew
(1977) Perwyye radosti – Dorogomilow
(1976) Mienia eto nie kasajetsia – detektyw Pankratow
(1975) Obrietiesz w bitwę – Nikolaj Alieksandrowicz Siergiew, burmistrz
(1974) Otwietnaja miera – Siergiej Iwanoowicz Pieriesada
(1973) Arcymistrz – Ojczym Fedor Matweicsz
(1972) Ujarzmienie ognia – Michaił Karielin
(1971) Daurija – Siewierjan Ułybin
(1970) Marzenia miłosne – kompozytor Michaił Glinka
(1970) A zori zdes tikhie – Waskow
(1969) Rozwiazka – szpieg Władimir Sotnikow
(1968) Tri goda – Aleksej Fedorowicz Laptew
(1967) Shagi v solnze – Soldat

↑ Iwan Krasko, Mój przyjaciel Petr Szełochonow, Wydawnictwo SOLO, Petersburg, 2009. ISBN 978-5-904666-09-5 (ros.)