Koralówka zwiędła

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Phaeoclavulina flaccida)
Koralówka zwiędła
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

siatkoblaszkowce

Rodzina

siatkoblaszkowate

Rodzaj

Phaeoclavulina

Gatunek

koralówka zwiędła

Nazwa systematyczna
Phaeoclavulina flaccida (Fr.) Giachini
Mycotaxon 115: 192 (2011)

Koralówka zwiędła (Phaeoclavulina flaccida (Fr.) Giachini) – gatunek grzybów z rodziny siatkoblaszkowatych (Gomphaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji: Gomphaceae, Gomphales, Phallomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi (według Index Fungorum)[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1821 r. Elias Fries, nadając mu nazwę Clavaria flaccida. Obecną nazwę nadał mu Admir J. Giachini w 2011 r.[1] Synonimów naukowych ma 12. Niektóre z nich:

  • Clavariella flaccida (Fr.) P. Karst. 1881
  • Phaeoclavulina flaccida (Fr.) Giachini 2011
  • Ramaria flaccida (Fr.) Bourdot 1898
  • Ramaria crispula (Fr.) Quél. 1888[2].

Nazwę polską podał Władysław Wojewoda w 2003 r. dla synonimu Ramaria flaccida[3]. Jest niespójna z aktualną nazwą naukową[1].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Owocnik

Wielokrotnie rozgałęziony, dość wysmukły, z licznymi pionowo wyprostowanymi odgałęzieniami o cienkich, bardzo krótkich zakończeniach; jednolicie ochrowy; do 4 cm szerokości i takiej samej wysokości[4].

Miąższ

Biały; smak gorzki[4]

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Koralówka zwiędła jest notowana w Ameryce Północnej, Europie, Australii, Japonii i Argentynie[5]. Na terenie Polski notowana była w 1904, 1910 i 1953 r. Według W. Wojewody w Polsce jest gatunkiem wymarłym[3]

Rośnie gromadnie w lasach iglastych, przede wszystkim pod sosnami i świerkami, przeważnie w młodnikach[4].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

Poza koralówką groniastą (Ramaria botrytis) można także znaleźć stare okazy bardzo podobnej i trującej koralówki strojnej (Ramaria formosa) W bukowych lasach występuje bardziej ochrowa koralówka żółta (Ramaria flava) nigdy niemająca odgałęzień o liliowo zabarwionych szczytach.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2023-07-01] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2013-11-12] (ang.).
  3. a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c Edmund Garnweidner i inni, Grzyby: przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej, Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 192, ISBN 83-7319-976-4.
  5. Discover Life Maps [online] [dostęp 2016-01-10].